Λοιμώδης μονοπυρήνωση

Τι είναι η λοιμώδης μονοπυρήνωση

Η λοιμώδης μονοπυρήνωση είναι μία ιογενής λοίμωξη που οφείλεται στον ιό Epstein- Barr, ο οποίος ανήκει στην οικογένεια των ερπητοϊών. Η λοίμωξη προκαλεί πυρετό, πονόλαιμο και πρησμένους λεμφαδένες. Απαντάται συχνότερα σε εφήβους και παιδιά. Στους ενήλικες μεταδίδεται μέσω του φιλιού, γι’ αυτό και η νόσος είναι ευρύτερα γνωστή ως η νόσος του φιλιού.

Δες ακόμα: Με ποιες ασθένειες συνδέεται η έλλειψη βιταμίνης Β12 στα άτομα άνω των 50 ετών;

Πού οφείλεται

Mεταδίδεται μέσω της στενής επαφής και του σάλιου. Είναι επίσης δυνατό, αν και σπανιότερο, να μεταδοθεί μέσω του βήχα ή του φτερνίσματος. Η νόσος οφείλεται στην προσβολή από τον ιό Epstein- Barr, ωστόσο μπορεί να προκληθεί και από άλλους μικροοργανισμούς όπως ο κυτταρομεγαλοϊός (CMV).

Συμπτώματα

Η νόσος μπορεί να είναι και ασυμπτωματική. Ωστόσο, τα συνήθη συμπτώματα της λοιμώδους μονοπυρήνωσης είναι:

• Πυρετός
• Αίσθημα κόπωσης
• Πονοκέφαλος
• Μυαλγία
• Ναυτία/ εμετός
• Πόνος στην κοιλιά
• Πονόλαιμος
• Διόγκωση των λεμφαδένων
• Υπνηλία
• Εξάνθημα (σπανίως)
• Απώλεια της όρεξης
• Σπληνομεγαλία/ ηπατομεγαλία

Σπανιότερα, έχουν αναφερθεί συμπτώματα όπως:

• Πόνος στο θώρακα
• Ίκτερος
• Δυσκαμψία αυχένα
• Εξάνθημα
• Ρινορραγία
• Ταχυκαρδία
• Δύσπνοια

Η κατάλληλη ειδικότητα

Ο κατάλληλος γιατρός για την λοιμώδης μονοπυρήνωση είναι ο Παθολόγος

Πώς γίνεται η διάγνωση

Η διάγνωση της λοιμώδους μονοπυρήνωσης γίνεται μέσω της κλινικής εξέτασης από τον αρμόδιο γιατρό. Ο εξειδικευμένος ιατρός θα καταγράψει το ιστορικό του ασθενούς και τα συμπτώματά του. Συνήθως η νόσος πλήττει άτομα κάτω των 35 ετών. Ακολουθεί εργαστηριακός έλεγχος των ευρημάτων του γιατρού μέσω αιματολογικού ελέγχου και ειδικής εξέτασης για την ανίχνευση των αντισωμάτων του ιού Epstein- Barr. Τα άτυπα λεμφοκύτταρα και οι παθολογικές δοκιμασίες της λειτουργίας του ήπατος αποτελούν χαρακτηριστικά της πάθησης αυτής.

Πώς αντιμετωπίζεται

Αντιμετωπίζεται μέσω της εφαρμογής θεραπείας από τον αρμόδιο γιατρό. Η νόσος κάνει τον κύκλο της μέσα σε 4 έως 6 βδομάδες, κατά τη διάρκεια των οποίων είναι απαραίτητο ο ασθενής να παρακολουθείται από γιατρό. Ο γιατρός συνήθως χορηγεί αντιφλεγμονώδη όταν υπάρχει πόνος στο λαιμό ή πυρετός, ενώ συνιστά την κατανάλωση άφθονων υγρών και την ξεκούραση ή ακόμη και γαργάρες με χαμομήλι ή αλατούχο νερό. Είναι σημαντικό ο ασθενής να αποφύγει την άθληση καθ’ όλη τη διάρκεια της νόσου.

Επιπλοκές

Συνήθως κάνει τον κύκλο της και υποχωρεί. Ωστόσο, έχουν αναφερθεί σπάνια και επιπλοκές όπως: αιμολυτική αναιμία, θρομβοπενία, άσηπτη μηνιγγίτιδα, ορχίτιδα, εγκεφαλίτιδα, σύνδρομο Guillain-Barré, προσωρινή παράλυση προσώπου, επιληπτικές κρίσεις, δευτεροπαθής βακτηριακή λαρυγγίτιδα. Σπανιότερα, μπορεί να προκληθεί διόγκωση του σπλήνα και του συκωτιού.

Πρόληψη

Η πρόληψη επιτυγχάνεται μέσω της αποφυγής στενής επαφής, φιλιού ή μοιράσματος μαγειρικών σκευών με πάσχοντα άτομα. Η περίοδος μεταδοτικότητας της μόλυνσης ποικίλει και μπορεί να φτάνει μέχρι και μερικούς μήνες μετά την μόλυνση.