Οζονοθεραπεία: Τρόποι χορήγησεις και Ενδείξεις

ozonotherapeia

Το όζον είναι ένα αέριο που βρίσκεται στην ατμόσφαιρα και μας προστατεύει από την υπεριώδη ακτινοβολία του ήλιου. Το όζον αποτελείται από τρία άτομα οξυγόνου (Ο3). Στην ιατρική χρησιμοποιείται μείγμα οξυγόνου και όζοντος (Ο2/Ο3), το λεγόμενο «Ιατρικό θεραπευτικό Όζον», σε συγκεκριμένες συγκεντρώσεις αναλόγως των παθήσεων.

Δες ακόμα: Τι είναι η θεραπεία PRP (Πλάσμα πλούσιο σε Αιμοπετάλια)

Η ιατρική χρήση του όζοντος, δηλ η οξυγονο-οζονοθεραπεία, χρησιμοποιείται πάνω από πενήντα χρόνια σε πολλές χώρες της Ευρώπης (Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία, Ρωσία), αλλά και στην Κούβα και σε πολλές ανατολικές και Ασιατικές χώρες.

Το όζον θεωρείται ασφαλές για ιατρική χρήση;

Απόλυτα. Το όζον δεν προκαλεί αλλεργίες ή παρενέργειες. Θεωρείται απόλυτα ασφαλές όταν εφαρμόζεται από ειδικό ιατρό ακολουθώντας τα διεθνή πρωτόκολλα εφαρμογής για κάθε πάθηση.

Ποιοι οι μηχανισμοί δράσης του;

Μελέτες που διεξάγονται από τον 19ο αιώνα, έδειξαν ότι αντιδρά με την πλειονότητα των οργανικών και ανόργανων ουσιών μέχρι την πλήρη οξείδωση τους. Είναι το πιο ισχυρό-μη φαρμακευτικό αντιμικροβιακό – αντιιικό – μυκητοκτόνο που είναι γνωστό. Έχει ισχυρή αντιφλεγμονώδη και αναλγητική δράση, αυξάνει την αιματική ροή στα τριχοειδή αγγεία και απελευθερώνει περισσότερο οξυγόνο στου ιστούς, Ταυτόχρονα ενεργοποιεί και διεγείρει το ανοσοποιητικό και αντιοξειδωτικό σύστημα, ενισχύοντας τους μηχανισμούς ανάπλασης.

Τρόποι  χορήγησης

Η χορήγηση του όζοντος γίνεται με τους εξής τρόπους:

Μεγάλη αυτομετάγγιση: Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται περισσότερο σήμερα για την αντιμετώπιση παθήσεων του κυκλοφορικού συστήματος, παθήσεων του ανοσοποιητικού (σκλήρυνση κατά πλάκας, Νόσος του Parkinson, ρευματοειδή αρθρίτιδα, σύνδρομο του Crohn κ.α.), στη γηριατρική για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ηλικιωμένων και στους αθλητές. Συνίσταται στην λήψη φλεβικού αίματος από τον ασθενή, το οποίο αναμειγνύεται με μείγμα οξυγόνου – όζοντος και επαναχορηγείται.

Μικρή αυτομετάγγιση: Είναι η χορήγηση ενδομυικώς, μίας μικρής ποσότητας οζονοποιημένου αίματος (λήψη από μια περιφερική φλέβα του ασθενούς). Είναι μία ιδανική μέθοδος για μυοσκελετικές παθήσεις, αίσθημα κόπωσης, αλλεργίες, ακμή και στους αθλητές.

Υποκλυσμός εντέρου: Είναι η δεύτερη σε συχνότητα χρησιμοποιουμένη μέθοδος μετά τη μεγάλη αυτομετάγγιση και αρκετοί ασθενείς την προτιμούν επειδή είναι μία μέθοδος εντελώς ανώδυνη και η διάρκεια δεν ξεπερνά τα 15 – 20 λεπτά. Γίνεται με την εισαγωγή, μέσω ενός λεπτού καθετήρα, μείγματος οξυγόνου – όζοντος, για παθήσεις του εντέρου (κολίτιδες, σύνδρομο του Crohn, νεοπλασίες), για αυτοάνοσα σύνδρομα (σκλήρυνση κατά πλάκας, Νόσος του Parkinson), γεροντική άνοια, τόνωση του οργανισμού, αίσθημα κόπωσης, ινομυαλγία κ.α.

Ενέσεις ενδομυικές και υποδόριες: Η χορήγηση του όζοντος ενδομυϊκά (για μυοσκελετικά σύνδρομα, για κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, για εκφυλιστικές αρθρίτιδες, για κεφαλαλγίες–αυχεναλγίες κλπ.) και υποδορίως (για κυτταρίτιδα, έρπητα, ακμή κλπ.) γίνεται στα σημεία πόνου και στα σημΟεία όπου απαιτείται βελτίωση του τροφισμού των ιστών.

Τοπική εξωτερική εφαρμογή: Είναι εντελώς ανώδυνη, η εφαρμογή γίνεται με μείγμα οξυγόνου – όζοντος σε ειδικούς σάκους. Έχοντας ισχυρή αντι-μικροβιακή δράση και βελτιώνοντας τη ρεολογική ιδιότητα του αίματος, επιτρέπει τη μεγαλύτερη ροή του, σε όλο το αγγειακό σύστημα βελτιώνοντας έτσι την κυκλοφορία και επιταχύνοντας την επούλωση κατακλίσεων και ποιότητας του δέρματος.

Η οζονοθεραπεία αποτελεί μία μέθοδο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από διαφορετικές ιατρικές ειδικότητες, όπως η φυσιατρική, η ορθοπεδική, η δερματολογία, η οδοντιατρική και η νευρολογία και σε διαφορετικές ασθένειες και παθήσεις.

Χορηγείται με ενέσιμη μορφή-έγχυση (ενδομυϊκά, ενδοαρθρικά και υποδόρια) σε παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος όπως η αυχεναλγία, άλγος από κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, η οσφυαλγία, η οστεοαρθρίτιδα, το αυχενικό σύνδρομο αλλά και σε τενοντοπάθειες, τενοντοελυτρίτιδες, γενικευμένες μυαλγίες, αίσθημα κόπωσης, ινομυαλγία, μυοπεριτοναϊκό σύνδρομο και άλλες ορθοπεδικές και επώδυνες μυοσκελετικές παθήσεις. Η αγωγή με όζον εξατομικεύεται σε κάθε περιστατικό και ανάλογα με την πάθηση χρησιμοποιούνται διαφορετικές συγκεντρώσεις, διαφορετική συχνότητα και διαδικασία εφαρμογής.

Η οζονοθεραπεία συνιστά μία καθαρά ιατρική πράξη, όπου πρέπει να εφαρμόζεται αποκλειστικά από ιατρούς με εξειδικευμένη γνώση, κατάρτιση και εκπάιδευση του αντικειμένου.

Ενδείξεις ιατρικής χρήσης όζοντος

Η οζονοθεραπεία εφαρμόζεται σε πολλές παθήσεις με καλά έως και θεαματικά αποτελέσματα σε κλινικό επίπεδο και αυτό χάρη στον μηχανισμό δράσης της.

Στη Φυσιατρική/Ορθοπεδική χρησιμοποιείται για την κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, στην ινομυαλγία, στο μυοπεριτοναϊκό σύνδρομο, στα μυοσκελετικά επώδυνα σύνδρομα, στην οσφυο-ισχιαλγία, στην κεφαλαλγία–αυχεναλγία και στις εκφυλιστικές αρθρίτιδες (γόνατος–ισχίου). Αυτά τα επιτυγχάνει η οζονοθεραπεία χάρη στην ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση της, στη βελτίωση της παροχής οξυγόνου στους ιστούς και στη χημική λύση της κήλης δίσκου, ανακουφίζοντας από τον πόνο και βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής των ασθενών.

Στη Δερματολογία και Αισθητική Ιατρική ενδείκνυται για έρπητα, ακμή, κυτταρίτιδα, ρυτίδες και για αντιγήρανση. Αυτά επιτυγχάνονται χάρη στην ισχυρή αντιμικροβιακή δράση του, στις λυποδιαλυτικές ιδιότητες και στην αύξηση της παροχής οξυγόνου στους ιστούς.

Ερχόμενη σε επαφή με τον οργανισμό, ενεργοποιεί τον καταβολισμό της γλυκόζης με αύξηση της παραγωγής ATP (κυτταρική ενέργεια), μετακινεί προς τα δεξιά την καμπύλη της αιμοσφαιρίνης με μεγαλύτερη απόδοση Ο2 στους ιστούς και αυξάνει την ελαστικότητα της κυτταρικής μεμβράνης των ερυθροκυττάρων με διευκόλυνση της ροής τους στα τριχοειδή αγγεία. Εφαρμόζεται στη διαβητική αγγειοπάθεια, στον σακχαρώδη διαβήτη, στην ωχρά κηλίδα, στη γεροντική άνοια, στην κατάθλιψη και στην τόνωση του οργανισμού (αθλητές, υπερήλικες κλπ.)

Στην Ογκολογία, ο Dr.Otto Wurberg (Kaiser institute – Berlin) ανακαλύπτει ότι η πρωταρχική αιτία καρκίνου είναι τα χαμηλά κυτταρικά επίπεδα οξυγόνωσης. Αυτές οι μελέτες του χαρίζουν το 1931 και το 1944 το βραβείο Νόμπελ στην ιατρική. Τελευταίες μελέτες αποδεικνύουν ότι όταν οι συγκεντρώσεις σε κυτταρικό επίπεδο Οξυγόνου είναι κατώτερες του 65% (κυτταρική οξυγόνωση<10 mmHg) η πιθανότητα μετατροπής φυσιολογικών κυττάρων σε καρκινικά είναι μεγάλη όπως επίσης και η πιθανότητα μετάστασης των νεοπλασιών και η θνησιμότητα των ασθενών. Σήμερα το όζον χρησιμοποιείται παγκοσμίως σε ασθενείς με νεοπλασματική νόσο αυξάνοντας την οξυγόνωση στο αίμα και επικουρικά στην ακτινο–χημειοθεραπεία αυξάνοντας την αποτελεσματικότητά τους.

Χάρη στη διέγερση του ανοσοποιητικού μηχανισμού που επιτυγχάνει το όζον μετά την χορήγηση του, του αντιφλεγμονώδους χαρακτήρα του, καθώς και της διέγερσης της ενδογενούς αντιοξειδωτικής άμυνας, δρα μειώνοντας τις επιβλαβείς συνέπειες της ανεξέλεγκτης δράσης του ανοσοποιητικού συστήματος στο κεντρικό νευρικό σύστημα και χρησιμεύει σε παθήσεις του ανοσοποιητικού όπως, στη σκλήρυνση κατά πλάκας, Νόσος του Parkinson, στη ρευματοειδή αρθρίτιδα, στο σύνδρομο του Crohn κλπ.

Την τελευταία δεκαετία η Οζονοθεραπεία εμφανίζει μεγάλη εξάπλωση παγκοσμίως (πάνω από 1200 μελέτες στον ιατρικό διαδικτυακό χώρο), αποτελώντας μία πολύ χρήσιμη συμπληρωματική θεραπευτική μέθοδο στην αντιμετώπιση διαφόρων ασθενειών.

Σε βοήθησε αυτό το άρθρο;

Αυτή η σελίδα δεν παρέχει ιατρικές συμβουλές. Δες περισσότερα.