Υποθυρεοειδισμός

Τι είναι ο υποθυρεοειδισμός
Ο υποθυρεοειδισμός ορίζεται ως η λειτουργική διαταραχή του θυρεοειδούς αδένα που παράγει μειωμένο αριθμό θυρεοειδικών ορμονών από ότι χρειάζεται ο οργανισμός. Ο θυρεοειδής αδένας υπολειτουργεί σε σχέση με τις ανάγκες του ανθρώπινου οργανισμού.
Βρες εδώ τους καλύτερους γιατρούς για τον υποθυρεοειδισμό
Που οφείλεται ο υποθυρεοειδισμός
Ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να οφείλεται σε κάποια διαταραχή του θυρεοειδούς αδένα με πιο συχνή αιτία την αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα ή αλλιώς θυρεοειδίτιδα Hashimoto. Συγκεκριμένα γίνεται παραγωγή αντισωμάτων που συντελούν στην καταστροφή του αδένα. Ο τύπος της αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας εμφανίζεται πολλές φορές μετά την εγκυμοσύνη. Άλλες αιτίες που συγκαταλέγονται στην εμφάνιση υποθυρεοειδισμού είναι:
- Έλλειψη ιωδίου (στις αναπτυσσόμενες χώρες κυρίως)
- Παθήσεις της υπόφυσης του εγκεφάλου
- Γενετικές ανωμαλίες
- Φαρμακευτικά σκευάσματα
Συμπτώματα του υποθυρεοειδισμού
Ο υποθυρεοειδισμός είναι μια πάθηση που προσβάλλει συχνότερα το γυναικείο φύλο από ότι το ανδρικό. Τα συμπτώματα ποικίλουν και ο βαθμός εμφάνισής τους διαφέρει από ηλικία σε ηλικία. Τα πιο συχνά που αναφέρονται είναι:
- Υπνηλία και εύκολη κόπωση
- Μικρή αύξηση σωματικού βάρους
- Δυσκοιλιότητα
- Διαταραχές της έμμηνου ρύσης
- Ευαισθησία στο κρύο
- Ξηρότητα στην επιδερμίδα και στις τρίχες
- Βραχνιασμένη φωνή
- Πόνος στις αρθρώσεις
Επίσης, στο ανδρικό φύλο ο υποθυρεοειδισμός προκαλεί δυσλειτουργία στη στύση καθώς και στην κινητικότητα του σπέρματος. Θα πρέπει λοιπόν να υπάρχει περαιτέρω έλεγχος όταν κάποιος άνδρας εμφανίζει αυτά τα συμπτώματα.
Μια ειδική περίπτωση που μπορεί να εμφανίζονται κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα είναι στα βρέφη (κοιμάται πολλές ώρες, είναι δυσκοίλιο, έχει βραχνό κλάμα). Πρέπει να σημειωθεί ότι σε αυτή την περίπτωση ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να επιφέρει επιπλοκές στην πνευματική και σωματική καθυστέρηση του παιδιού μεγαλώνοντας.
Διάγνωση του υποθυρεοειδισμού
Η διάγνωση του υποθυρεοειδισμού επιτυγχάνεται με τον κλινικό έλεγχο από τον ενδοκρινολόγο. Η κλινική εξέταση αποτελείται από ψηλάφηση του θυρεοειδούς αδένα ώστε να διερευνηθεί αν υπάρχει διόγκωση του αδένα. Επίσης ο γιατρός παίρνει πλήρες ιστορικό από τον ασθενή και παρατηρεί αν τα νύχια είναι εύθραυστα, αν το δέρμα παρουσιάζει αλλαγές (ωχρό ή ξηρό), αν υπάρχει τριχόπτωση και τέλος αν παρουσιάζεται και κάποιο άλλο αυτοάνοσο νόσημα.
Συστήνεται επίσης υπερηχογράφημα θυρεοειδούς καθώς και ειδικός εργαστηριακός αιματολογικός έλεγχος για να γνωρίζει ο γιατρός αλλά και ο ασθενής τις τιμές των θυρεοειδικών ορμονών. Σε περίπτωση που ο γιατρός κρίνει απαραίτητο μπορεί να ζητηθεί ο ασθενής να υποβληθεί σε σπινθηρογράφημα.
Επιπλοκές του υποθυρεοειδισμού
Μια σπάνια επιπλοκή που μπορεί να συμβεί εξαιτίας κάποιας λοίμωξης, ασθένειας, έκθεσης σε ψύχος ή φαρμακευτικής αγωγής είναι το κώμα από μυξοίδημα. Αυτός ο τύπος κώματος προκαλείται σε άτομα που πάσχουν από υποθυρεοειδισμό αλλά δεν λαμβάνουν θεραπεία. Άλλες επιπλοκές που προκαλεί ο υποθυρεοειδισμός είναι καρδιοπάθειες, λοιμώξεις, στειρότητα ακόμη και αποβολή εμβρύου. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε ασθενείς που τους έχει χορηγηθεί μεγάλη δόση θυροξίνης υπάρχει αυξημένος κίνδυνος να πάθουν έμφραγμα ή και οστεοπόρωση.
Η κατάλληλη ειδικότητα
Ο κατάλληλος γιατρός για τον υποθυρεοειδισμό είναι ο Ενδοκρινολόγος
Πώς αντιμετωπίζεται ο υποθυρεοειδισμός
Για την αντιμετώπιση του υποθυρεοειδισμού ο γιατρός χορηγεί φαρμακευτική αγωγή με τη μορφή χαπιού και ο ασθενής λαμβάνει θυροξίνη, είναι η ορμόνη που λείπει από τον οργανισμό. Η θεραπεία λαμβάνεται εφόρου ζωής και η δόση καθορίζεται από τον γιατρό σύμφωνα με τα επίπεδα ορμονών.
Για τη χορήγηση θυροξίνης οι ασθενείς πρέπει να ακολουθούν τις οδηγίες που τους δίνει ο θεράπων γιατρός για να απορροφάται σωστά από τον οργανισμό. Επίσης ο ασθενής υποβάλλεται σε ετήσιο εργαστηριακό έλεγχο.
Πρόληψη κατά του υποθυρεοειδισμού
Γενικώς δεν υπάρχουν συγκεκριμένα μέτρα που να είναι ενδεικτικά για την πρόληψη του υποθυρεοειδισμού. Το μόνο πράγμα που μπορούμε να αναφέρουμε είναι η έγκαιρη διάγνωση ώστε να μπορέσει να αντιμετωπιστεί σωστά αυτή διαταραχή. Οι έγκυες γυναίκες και τα άτομα με ιστορικό στην οικογένεια είναι δύο ομάδες που πρέπει απαραίτητα να ελέγχονται.
Ενδιαφέρεσαι να μάθεις περισσότερα για την περίπτωσή σου;
Επισκέψου καλύτερα έναν ειδικό!