Βαρεία μυασθένεια

Τι είναι η βαρεία μυασθένεια

Η βαρεία μυασθένεια κατατάσσεται στις αυτοάνοσες παθήσεις και εμφανίζεται αρκετά σπάνια. Αποτελεί κινητική διαταραχή και προκαλεί αδυναμία και κούραση στους μυς που ελέγχονται από τη θέληση.

Δες ακόμα: Συριγγομυελία

Που οφείλεται

Ως αυτοάνοση πάθηση, η βαρεία μυασθένεια οφείλεται στην παραγωγή αντισωμάτων εναντίον των υποδοχέων ακετυλοχολίνης. Το σήμα για μυϊκή σύσπαση φτάνει στα νεύρα αλλά δεν επιτυγχάνεται καθώς ο αριθμός υποδοχέων ακετυλοχολίνης είναι μικρός. Η ακετυλοχολίνη βρίσκεται στα κρανιακά νεύρα και για αυτό το λόγο επιφέρει αδυναμία και κόπωση στους μυς που συνδέονται με τα μάτια και τη μάσηση.

Συμπτώματα

Η βαρεία μυασθένεια παρουσιάζει τα εξής συμπτώματα και είναι σύνηθες να επιδεινώνονται κατά τις βραδινές ώρες:

• Βλεφαρόπτωση και διπλωπία
• Μυϊκή αδυναμία με δυσκολία στη μάσηση και την κατάποση
• Κόπωση
• Δυσκολία στην αναπνοή

Η κατάλληλη ειδικότητα

Ο κατάλληλος γιατρός για τη βαρεία μυασθένεια είναι ο Νευρολόγος

Διάγνωση

Η διάγνωση αρχικά της βαρείας μυασθένειας γίνεται με κλινική έλεγχο. Πλήρες ιστορικό και συμπτώματα τα οποία είναι χαρακτηριστικά οδηγούν σε μια σειρά εξετάσεων. Οι εξετάσεις που χρησιμοποιούνται είναι:

• H δοκιμασία Desmedt
• H δοκιμασία Tensilon
• Εξετάσεις του μεσαυλίου (θύμος αδένας)
• Η νευρολογική εξέταση ηλεκτρομυογραφίας
• Ανίχνευση αντισωμάτων εναντίον του υποδοχέα της ακετυλοχολινεστεράσης

Θεραπεία

Όταν διαγνωσθεί κάποιος με βαρεία μυασθένεια η θεραπεία που λαμβάνει στηρίζεται στη φαρμακευτική αγωγή και κυρίως με αντιχολινεραστικά και με ανοσοκατασταλτικά. Σε συκγεκριμένες περιπτώσεις μόνο πραγματοποιείται η χειρουργική επέμβαση της θυμεκτομής (αφαίρεση του θύμου αδένα).

Ο ασθενής που πάσχει από βαρεία μυασθένεια ενημερώνεται από τον γιατρό του για τη φύση της ασθένειας και μαθαίνει να αναγνωρίζει πότε χρειάζεται ιατρική βοήθεια. Τέτοιες περιπτώσεις είναι η κατάποση και αναπνοή επιτυγχάνονται με δυσκολία. Ο ασθενής θα πρέπει να έχει μαζί του το αντίδοτο της ατροπίνης. Σε περίπτωση που ο ασθενής παρουσιάσει μυασθενική κρίση θα πρέπει να μεταφερθεί σε ιατρική μονάδα ώστε να πραγματοποιηθεί στενή παρακολούθηση του αναπνευστικού και καρδιακού ρυθμού.