Οξύ ουρηθρικό σύνδρομο

Τι είναι το οξύ ουρηθρικό σύνδρομο

Kαλείται το σύμπλεγμα μη ειδικών συμπτωμάτων που περιλαμβάνουν την οξεία δυσουρία, τη συχνουρία, την επιτακτική ούρηση, σε κάποιες περιπτώσεις πυουρία, το αίσθημα της υπερηβικής δυσφορίας χωρίς αντικειμενικά ευρήματα ουρολογικής παθολογίας.

Δες ακόμα:

Που οφείλεται

Τα αίτια  δεν είναι σαφώς καθορισμένα, ωστόσο είναι σημαντικό να εξακριβωθεί αν πρόκειται για βακτηριακή λοίμωξη της κύστης ή του κόλπου ώστε να χορηγηθεί η κατάλληλη φαρμακευτική θεραπεία. Πιθανά αίτια συχνουρίας και δυσουρίας στις γυναίκες είναι τα εξής: λοιμώξεις από παθογόνους μικροοργανισμούς, λιθίαση, μετακτινική κυστίτιδα, νευρογενής κύστη, καρκίνωμα, λοιμώξεις από χλαμύδια και έρπητα γεννητικών οργάνων, πρόπτωση βλεννογόνου, κυστεοκύλη, κονδυλώματα, ατροφικές αλλοιώσεις, μυκητιασικές λοιμώξεις, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, καρκίνωμα αιδοίου, ατροφική κολπίτιδα, αντισυλληπτικές κρέμες, αποσμητικά, αλλεργία στα διαφράγματα, παθολογική τοπική καθαριότητα. Το ουρηθρικό σύνδρομο αναφέρεται και ως κυστίτιδα του μήνα του μέλιτος, διότι παρατηρείται σε γυναίκες με έντονη σεξουαλική δραστηριότητα. Σημαντικό ρόλο παίζει και η κληρονομικότητα.

Συμπτώματα που εκδηλώνει

• δυσουρία
• πυουρία
• συχνουρία
• επιτακτική ούρηση
• απουσία βακτηριουρίας

Η κατάλληλη ειδικότητα

Ο κατάλληλος γιατρός για την οξύ ουρηθρικό σύνδρομο είναι ο Ουρολόγος – Ανδρολόγος

Διάγνωση

Η διάγνωση γίνεται μέσω της λήψης ενός λεπτομερούς ιστορικού του ασθενούς και μιας λεπτομερούς κλινικής εξέτασης, αφού πρώτα έχει προηγηθεί κλινική εξέταση ούρων και καλλιέργεια για να διαπιστωθεί αν πρόκειται για κάποια βακτηριακή λοίμωξη ή κάποια κακοήθεια. Η γενική εξέταση ούρων θα πρέπει να είναι αρνητική για ερυθρά αιμοσφαίρια, όπως και για χλαμύδια, ουρεόπλασμα και κάντινα.

Θεραπεία

Η θεραπεία για το οξύ ουρηθρικό σύνδρομο έγκειται στην αιτιοπαθογένεια του συνδρόμου. Πολλοί γιατροί συστήνουν τη χορήγηση αντιβιοτικής αγωγής για να αντιμετωπιστούν τα συμπτώματα οξείας δυσουρίας, ενώ η συνδυασμένη θεραπεία με δοξυκυκλίνη ή ερυθρομυκίνη και μετρονιδαζόλη χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση των πιο ανθεκτικών παθογόνων μικροοργανισμών. Σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις χορηγούνται οιστρογόνα για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα, όταν κρίνεται ότι η ανεπάρκειά τους οδηγεί σε επεισόδια υποτροπιάζουσας συχνουρίας και δυσουρίας.