Διανοητική καθυστέρηση

Τι είναι η διανοητική καθυστέρηση

Η διανοητική καθυστέρηση είναι μία κατάσταση που δημιουργείται κατά την περίοδο ανάπτυξης (1η βδομάδα κύησης- 16ο έτος).

Δες ακόμα: Μαθησιακές δυσκολίες: Τι είναι και πως αντιμετωπίζονται

Τα άτομα που έχουν διανοητική καθυστέρηση έχουν χαμηλότερο δείκτη νοημοσύνης από τα υπόλοιπα άτομα της ηλικίας τους, μικρότερη προσαρμοστικότητα και αντιληπτική ικανότητα, λιγότερες ικανότητες να αυτοεξυπηρετηθούν, αλλά και να αποκτήσουν γνώσεις. Η διανοητική καθυστέρηση μπορεί να είναι ήπια, μέτρια, σοβαρή και βαριά.

Που οφείλεται

Τα ακριβή αίτια δεν είναι σαφή, ωστόσο υπάρχουν κάποιες γενικές κατηγορίες αιτίων που ευθύνονται για την εκάστοτε περίπτωση ξεχωριστά.

Τέτοια αίτια είναι:

•    Η κληρονομικότητα
•    Οι χρωμοσωμικές ανωμαλίες
•    Ασθένειες της εγκύου όπως ιλαρά, ερυθρά
•    Μεταβολικές ανωμαλίες
•    Δηλητηριάσεις από μόλυβδο
•    Τραυματισμοί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
•    Ασύμβατο ph του παιδιού με τη μητέρα
•    Κακή διατροφή της εγκύου
•    Αιμορραγία εγκεφάλου
•    Πρόωρος τοκετός
•    Λοιμώξεις και μεταδοτικές μολυσματικές ασθένειες
•    Κοινωνικό περιβάλλον
•    Οργανικές βλάβες του εγκεφάλου
•    Κάπνισμα
•    Έκθεση σε ακτινοβολία

Η κατάλληλη ειδικότητα

Ο κατάλληλος γιατρός για την διανοητική καθυστέρηση είναι ο Παιδοψυχολόγος και ο Παιδίατρος

Διάγνωση

Η διάγνωση για τη διανοητική καθυστέρηση γίνεται από ειδικό ψυχολόγο με τη χρήση σταθμισμένων ψυχομετρικών τεστ που μετρούν την κλίμακα νοημοσύνης. Στην περίπτωση του συνδρόμου down η διάγνωση μπορεί να γίνει και από την εξωτερική εικόνα του παιδιού.

Στις υπόλοιπες περιπτώσεις χρειάζονται κλινικές εξετάσεις (έλεγχος κίνησης, γλώσσας, γνώσεων και αισθήσεων) από διάφορες ειδικότητες γιατρών, όπως ο ψυχολόγος, ο κοινωνικός λειτουργός, ο παιδίατρος και ο παιδαγωγός.

Είναι σημαντικός ο τρόπος που χρησιμοποιείται από τους γιατρούς για να ενημερώσουν τους γονείς του παιδιού που παρουσιάζει διανοητική καθυστέρηση, ώστε να μην πανικοβληθούν.

Είναι απαραίτητο οι γονείς να αντιληφθούν ότι παρά το γεγονός ότι μπορεί με συνεχή εκπαίδευση και ιατρική παρακολούθηση από ειδικούς να παρουσιάσει κάποια βελτίωση, ωστόσο η κατάσταση θα εξακολουθήσει να υπάρχει.

Επίσης, η ανακοίνωση της διάγνωσης θα πρέπει να γίνεται σταδιακά, ώστε οι γονείς να έχουν την ευκαιρία να εκφράσουν τους φόβους, τις ανησυχίες και τις σκέψεις τους στο γιατρό.