Γεννήσαμε; Επιβιώνοντας τις πρώτες μέρες στο μαιευτήριο

Γράφει:

Χριστίνα Γαβρίλη

Η Πριγκιπέσσα των Βαλκανίων

12 ασθενείς το βρήκαν χρήσιμο

Και ναι, το μωράκι σου ήρθε επιτέλους στον κόσμο και στην αγκαλιά σου! Δεν έχει σημασία πως, αλλά ήρθε! “Μπήκατε ζευγάρι στην κλινική και θα βγείτε οικογένεια” όπως είχε πει πολύ όμορφα μια μαία σε μια καλή μου φίλη.

Δες ακόμα: Και σου λέω το-κε-τό(ς)!

Είτε έκανες καισαρική είτε γέννησες φυσιολογικά, οι πρώτες μέρες στο μαιευτήριο έχουν κάτι από (ή και όλα μαζί) τα παρακάτω:

• Πρωτόγνωρα συναισθήματα δέους και λατρείας για το θαυμάσιο αυτό πλάσμα που ήρθε στη ζωή, ζεστό ζεστό, απευθείας μέσα απο τα σπλάχνα σου.
• Βλέμματα αγάπης και ικανοποίησης με τον σύντροφό σου, και στοιχήματα για το που μοιάζει περισσότερο.
• Μια γλυκιά κούραση συνδυασμένη με μια εκνευριστική συνεχή υπερένταση, που δεν σε αφήνει να κοιμηθείς να ξεκουραστείς.
• Ένα καυτό στήθος, που μεγαλώνει ένα νούμερο σουτιέν τη μέρα (τελικά η Πάμελα δεν την περνάει και τόσο ζάχαρη όσο νομίζαμε έτσι δεν είναι;)
• Άγχος για το αν έχεις πρωτόγάλα, πότε θα κατέβει το γάλα, τι θα γίνει μέχρι να κατέβει το γάλα κοκ.
• Ανησυχία για το αν πιάνει καλά το μωρό τη θηλή, αν χορταίνει, αν θα κάνει ίκτερο, αν θα του δώσουν ξένο γάλα.
• Πόνο (και άιμα και δάκρυα και ιδρώτα) στις θηλές μέχρι να μάθετε μαζί με μωράκι σου πως γίνεται η δουλειά (αν και αυτό έχει να κάνει πολύ και με το μωρό – η κόρη μου έπιασε το πρώτο δευτερόλεπτο, ο γιος τη 2η μέρα κι αυτό στραβά!)
• Εκνευρισμό για όρισμένες απο τις “απρόσκλητες” επισκέψεις, ειδικά αν ειναι της διπλανής, ειδικά αν είναι μπάρμπας, και ειδικά αν το καρπούζι που έχεις για νέο στήθος βρίσκεται σε κοινή θέα (που εμένα ήταν 58 λεπτά της ώρας)
• Τρόμο για την ώρα που πρέπει να σηκωθείς να πας τουαλέτα . Αν έχεις κάνει καισαρική αισθάνεσαι σαν πρωταγωνιστής του Ηomeland όταν σηκώνεται να φύγει απο το κρεβάτι βασανιστηρίων με τις μαχαιριές ακόμη παντού στο σώμα του. Αν έχεις κάνει φυσιολογικό τοκετό…χμμ… αν έχεις κάνει φυσιολογικό τοκετό ξέρεις, μην μπω σε λεπτομέρειες – είναι κι ευαίσθητη η περιοχή ντε!
• Κατακλυσμό από ανεξέλεγκτα συναισθήματα που κατεβαίνουν περίπου μαζί με το γάλα, εκεί την τρίτη μέρα, και σε κάνουν να κλαις σε εντελώς τυχαίες και φαινομενικά αθώες φράσεις όπως «έτσι θα πλένετε το μωράκι σας όταν πάτε σπίτι» από τη μαία, που σου δίνει τις τελευταίες οδηγίες πριν το εξιτήριο.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά στο πρώτο μου παιδάκι, να σκέφτομαι κλαίγοντας με αναφιλητά “δηλαδή τώρα μια ξένη μου δείχνει πως να περιποιηθώ το μωρό μου; Δηλαδή αν δεν μου δείξει αυτή, δεν είμαι σε θέση εγώ να ξέρω; Δηλαδή είμαι ανίκανηνα έχω μωρό;”. Ωραία πράγματα.

Ίσως δε βοήθησε σε αυτό οτι ο μικρός μου είχε κομματιάσει τις θηλές. Με αποτέλεσμα να κάνω αγωνιώδεις προσπάθειες επί τρεις μέρες, πατώντας με μανία το κόκκινο κουμπί βοήθειας του τηλεκοντρόλ για να έρθει κάποια μαία να με βοηθήσει. Και εκεί ήρθε η λαμπρή παραίνεση / κατάρα μιας από αυτές με την εξής ατάκα: “Να σε δω τι θα κάνεις όταν πας σπίτι, που δεν θα έχεις εμάς!”.  Με αποτελείωσε!

Που μου θυμίζει πως θέλω να καταλήξω… Να χαρείτε, μην ξεχνάτε ότι η νέα μανούλα χρειάζεται ηρεμία, χρόνο, θετική σκέψη και έξτρα προσοχή! Έχει να κοιμηθεί μέρες ή και μήνες, το σώμα της μόλις πέρασε το μεγαλύτερο σοκ της ζωής του, το μυαλό της ακόμη παλεύει να χωνέψει οτι έγινε μαμα και οι ορμόνες της στήνουν χορό.

Γι’αυτό ρωτήστε την:

• Αν προτιμάει επισκέψεις, ή θέλει την ησυχία της.
• Αν θέλει το μωρό της μαζί ή αν έχει ανάγκη να ξεκουραστεί λίγο πρώτα.
• Αν θέλει το αγαπημένο της βιβλίο ή την αγαπημένη της ταινία, για να χαλαρώσει.
• Αν πεινάει (βασικό στην περίπτωσή μου!)
• Αν σας χρειάζεται κοντά το βράδυ για παρέα ή βοήθεια (σε ορισμένες περιπτώσεις είναι και σχεδόν απαραίτητο)

Δώστε της ένα μεγάλο φιλί, ένα τρυφερό χάδι στα μαλλιά, μια σφιχτή αγκαλιά (με προσοχή!).  Και πάνω απ’ολα να έχετε κατανόηση και υπομονή!

Επειδή έβγαλε το μωρό απο μέσα της, δε σημαίνει ότι τελείωσαν οι σκοτούρες της. Ίσα ίσα τώρα ξεκινάει το δύσκολο κομμάτι. It’s just the beginning, not the end που έλεγαν και τα σοφά Spice Girls.

Περισσότερα για τη λοχεία όμως στον επόμενο τόνο…

ΥΓ. Δεν το πιστεύω, αλλά σήμερα δεν έχω κάτι να γράψω στο Υστερόγραφο!

Χριστίνα Γαβρίλη, γνωστή και ως “Η Πριγκιπέσσα των Βαλκανίων”
Άυπνη μητέρα 2 παιδιών, που μετά απο 12 χρόνια στον επιχειρηματικό κόσμο, τα παράτησε όλα και πήγε να γίνει Πριγκίπισσα σε μια μικρή, εξωτική χώρα των Βαλκανίων. Τη φιλοξενούμε εδώ για να μοιραστεί μαζί μας τις εμπειρίες της στη μητρότητα, με χιούμορ, σαρκασμό και αγάπη. Σαν τη μεγάλη σας αδερφή ή τη μικρή σας θεία. Περισσότερα για την αφεντιά της εδώ: www.iprigipessa.com