Οι άνδρες απέναντι στην οικονομική κρίση
Γράφει η Αγγελική – Μαρία Ζήκου, ψυχολόγος και συνεργάτης του doctoranytime.gr
Σε ομάδες υψηλού κινδύνου βρίσκεται ο ανδρικός πληθυσμός, που γονατίζεται ίσως και περισσότερο από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Ο άνδρας εξακολουθεί να θεωρείται ο «δυνατός» , αυτός που πρέπει να προστατεύει και να συντηρεί την οικογένεια. Αυτό είναι ένα πολύ βαρύ φορτίο για εκείνον που χάνει τη θέση εργασίας του , καθώς δε χάνει μόνο τη πηγή οικονομικών εσόδων αλλά και μέρος της ταυτότητάς του. Πρόσφατα, ο Βρετανικός Οργανισμός Ψυχικής Υγείας, ύστερα από μελέτη, στην οποία έλαβαν μέρος 2000 ενήλικοι άνδρες διαπίστωσε:
- Το 40 % των ανδρών βασανίζεται από αρνητικές σκέψεις για την οικονομική τους κατάσταση και αισθάνονται εργασιακή ανασφάλεια.
- Μόλις το 29% συζητάει με κάποιο προσφιλές άτομο τα προβλήματά του
- Ενώ 1 στους 7 άνδρες εμφανίζουν κατάθλιψη 6 μήνες μετά την απόλυσή τους.
Σύμφωνα με τον οργανισμό Mind παρ’ ότι και τα δύο φύλα αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας με την ίδια περίπου συχνότητα, οι άνδρες έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να διαγνωστούν και να υποβληθούν σε θεραπεία γι ‘αυτά. Οι περισσότεροι άνδρες θεωρούν αδυναμία το να ζητήσουν βοήθεια ή να παραδεχτούν και να μιλήσουν για τις βαθύτερες σκέψεις τους, τις ανασφάλειες, τους προβληματισμούς και τους φόβους τους, γεγονός που εντείνει το άγχος, την κατάθλιψη και τις ανθυγιεινές συμπεριφορές όπως το ποτό και τη χρήση ουσιών, σύμφωνα με τη Βρετανική Ψυχολογική Εταιρεία.
Μια άλλη παράμετρος αφορά τη θέση και το ρόλο του άνδρα στην οικογένεια και στην συντροφική σχέση. Παραδοσιακά, ο άνδρας είχε το μεγαλύτερο ρόλο όσον αφορά το εισόδημα, η μείωση της οικονομικής δύναμης του, προκαλεί μια κοινωνική επίδραση στην σχέση των δύο φύλων. Ο άνδρας έχοντας λιγότερους ρόλους μπορεί να αισθάνεται παραμελημένος καθώς το ενδιαφέρον της γυναίκας στρέφεται κυρίως στο παιδί, την εργασία και τη φροντίδα του σπιτιού. Έτσι, ένα ζευγάρι που ο καθένας κρατά σκέψεις και φόβους κινδυνεύει σταδιακά από αποξένωση.
Έτσι λοιπόν, ο άνδρας εγκλωβισμένος στο ρόλο του ισχυρού που η κοινωνία του προσάπτει ,αδυνατεί να παραδεχτεί ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα και να ζητήσει υποστήριξη, προτιμώντας να το αγνοήσει, πιστεύοντας πως έτσι προστατεύει την οικογένεια του και τον εαυτό του. Τα εσωτερικευμένα συναισθήματα που επικρατούν είναι άγχος ,φόβος, ανασφάλεια, ανησυχία, νευρικότητα, θυμός, αποδιοργάνωση, αμφισβήτηση της αυτό-αποτελεσματικότητας , απομόνωση, διατάραξη κοινωνικών και οικογενειακών σχέσεων. Το παρατεταμένο άγχος έχει και μια άλλη διάσταση, καθώς μειώνει σημαντικά τις άμυνες του οργανισμού καθιστώντας το άτομο ευάλωτο σε κάθε είδους ασθένεια, ενώ ταυτόχρονα οδηγεί σε μια παθητική κατάσταση απόσυρσης.