Γιατί πρέπει να βάζετε κανόνες στα παιδιά;
Οι κανόνες χρειάζεται να είναι σαφής, ώστε τα παιδιά να γνωρίζουν τι επιτρέπεται και τι όχι, σε κάθε περίσταση. Οι γονείς πρέπει να εξηγήσουν στο παιδί τόσο τους κανόνες, όσο και τα όρια που θέτουν για να ξέρει τι περιμένουν από αυτό.
Αυτό είναι το μυστικό της θετικής συμπεριφοράς, για τον εμφανή λόγο ότι όταν το παιδί ξέρει τι περιμένουν οι γονείς από αυτό και γιατί είναι σημαντικό να συμμορφωθεί, υπάρχει πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα να το κάνει.
Συζητώντας με το παιδί την έννοια των κανόνων και των ορίων και τους διάφορους τρόπους που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν, θα μπορέσουν οι γονείς να περάσουν το μήνυμα τους. Αυτό είναι σημαντικό, επειδή οι κανόνες μπορεί να περιλαμβάνουν αφηρημένες έννοιες, όπως «ασφάλεια» και «φροντίδα», οι οποίες θα αποδειχτούν εντελώς άχρηστες αν το παιδί δεν έχει ιδέα τι αφορούν.
Η επικοινωνία γύρω από την εξήγηση των ορίων πρέπει να είναι παρούσα και συγκεκριμένη, χωρίς αναφορές στο παρελθόν, να αφορά το «εδώ και τώρα» («…και την περασμένη φορά τα ίδια έκανες!»), χωρίς προφητείες για το μέλλον («…ποτέ δεν θα αλλάξεις!») και χωρίς γενικεύσεις (πάντα, ποτέ, όλοι, κανένας…). Είναι, επίσης, πολύ σημαντικό να επισημαίνεται ότι η επιβαλλόμενη τιμωρία από το γονέα πρέπει να απευθύνεται στην πράξη που έκανε το παιδί και όχι στο ίδιο το παιδί. Όσο σημαντική είναι η εξήγηση των κανόνων, άλλο τόσο είναι η υπενθύμιση τους.
Για να ληφθούν οι παρατηρήσεις υπόψη θα πρέπει να εμμένουν απόλυτα στην τήρηση των κανόνων και ορίων που θέτουν. Αρχικά μιλώντας ήπια, αναφερόμαστε στην τήρηση των κανόνων που έχουν προσυμφωνηθεί. Εξασφαλίζουμε αν γίνεται συνεργασία μαζί του. Δεν λειτουργεί πάντα δυστυχώς, οπότε σε περίπτωση διαπληκτισμών εμμένουμε με τρόπο σαφή, χωρίς περιθώρια αμφισβήτησης, στην τήρηση των κανόνων. Μονο με βιώματα μπορούν να αφομοιωθούν οι κανόνες και τα όρια μεχρι να εμφανιστούν νέες καταστάσεις και νέες υπερβάσεις και εκ νέου διαπραγματεύσεις για τη θέσπιση νέων ορίων καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά.
Κάνουμε κριτική στην πράξη και όχι στο πρόσωπο («δεν το κάνουμε αυτό» vs «δεν μου αρέσει αυτό» ή «αυτό που κάνεις με εκνευρίζει/ με ενοχλεί» χρησιμοποιώντας πρώτο πρόσωπο. Σαφής οριοθέτηση με σταθερότητα στη στάση του σώματος και της φωνής, χωρίς περιθώρια αμφισβήτισης και διαρκείς επαναλήψεις.
Τα υπερβολικά όρια εκλαμβάνονται ως αδικα ή τιμωριτικά ή και εκδικητικά εκ μέρους των μεγάλων και οδηγούν σε αγώνες ισχύος. Μπορεί να χρειαστεί να επαναπροσδιοριστούν εξασφαλίζοντας την συνεργασία των παιδιών. Οι κανόνες τηρούνται μέσα από φυσικές και λογικές συνέπειες.