Τι μπορείς να πάθεις από την υγρασία και την κακή θέρμανση στο σπίτι;
Είναι γεγονός ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι ταλαιπωρούνται από ιγμορίτιδα τα τελευταία χρόνια. Οι διατροφικές συνήθειες, δηλαδή, η αντικατάσταση της μεσογειακής διατροφής από το γρήγορο και πρόχειρο φαγητό και η έλλειψη άσκησης οδήγησαν σε αύξηση των κρουσμάτων της αλλεργικής ρινίτιδας. Σε συνδυασμό κιόλας με την κακή θέρμανση των σπιτιών και την παρουσία υγρασίας στο χώρο, αυξήθηκε σημαντικά στην Ελλάδα ο αριθμός των ασθενών με ιγμορίτιδα.
Δες ακόμα: Ιγμορίτιδα: Απαλλάξου από τα χρόνια συμπτώματα με τη νέα ενδοσκοπική μέθοδο
Η αλλεργική ρινίτιδα προκαλεί άφθονες εκκρίσεις και έντονο οίδημα στον βλεννογόνο της μύτης, η οποία ως γνωστόν επικοινωνεί με τους παραρρίνιους κόλπους, από τους οποίους ο πιο γνωστός είναι το ιγμόρειο. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει έντονος συσχετισμός μεταξύ των κρίσεων της αλλεργικής ρινίτιδας και των επεισοδίων ιγμορίτιδας.
Τα κλασικά συμπτώματα με τα οποία εμφανίζεται η ιγμορίτιδα είναι μπούκωμα, πονοκέφαλος με επέκταση προς τα δόντια, αίσθημα κόπωσης, πυώδεις βλέννες, ακόμα και επίμονα δέκατα. Στα παιδιά επίσης μπορεί να υπάρχει συμμετοχή από τα αφτιά με έντονο πόνο, μείωση της ακοής καθώς επίσης και από τους βρόγχους και το λάρυγγα.
Ιγμορίτιδα ή κοινό κρυολόγημα; Πώς θα τα ξεχωρίσεις;
Συχνά, η ιγμορίτιδα μπερδεύεται με το κοινό κρυολόγημα γιατί τα συμπτώματα μοιάζουν. Η διαφορά είναι ότι η ιγμορίτιδα είναι νόσος που συνήθως παρουσιάζεται μετά από ένα κρυολόγημα και αν οι ενοχλήσεις διαρκέσουν μέχρι τέσσερις εβδομάδες πρόκειται για την οξεία μορφή της, ενώ όταν αυτές επιμένουν για πάνω από τρεις μήνες, τότε χαρακτηρίζεται ως χρόνια.
Το πιο σημαντικό είναι να αξιολογηθεί ο ασθενής έγκαιρα από τον ειδικό ωτορινολαρυγγολόγο και να γίνει ένα ολοκληρωμένος ενδοσκοπικός έλεγχος που θα αποκαλύψει αν υπάρχουν όλα, στραβό διάφραγμα, υπερτροφία των κογχών, πολύποδες, ξένα σώματα στα παιδιά, μεγάλα κρεατάκια, ευρήματα τα οποία επιβάλλουν χειρουργική αντιμετώπιση και αποτελούν προδιαθεσικούς παράγοντες για τη δημιουργία χρόνια ιγμορίτιδας, ακόμη και πολυπόδων.
Θεραπεία ιγμορίτιδας
Η πρώτη επιλογή θεραπείας στην οξεία ιγμορίτιδα είναι συντηρητική αγωγή με πλύσεις, ρινικά σπρέι και αντιβίωση. Συχνά, χρήσιμες εξετάσεις που καθορίζουν την θεραπευτική επιλογή είναι η καλλιέργεια από τις βλέννες της μύτης, καθώς και μια απεικονιστική εξέταση, αξονική ή μαγνητική τομογραφία. Στην περίπτωση των παιδιών, αν κριθεί αναγκαίο, τότε η απεικονιστική εξέταση είναι μια Μαγνητική Τομογραφία, ώστε να αποφευχθεί η έκθεση του παιδιού σε ακτινοβολία.
Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις όπου τα συμπτώματα είναι επίμονα και δεν υποχωρούν παρά τη συντηρητική αγωγή. Σε αυτήν την περίπτωση, η χειρουργική αντιμετώπιση πρέπει να γίνει έγκαιρα προς αποφυγή επιπλοκών και σε άλλα όργανα, όπως τα μάτια, ο εγκέφαλος ή τα αφτιά. Οι επεμβάσεις πλέον πραγματοποιούνται ενδοσκοπικά, χωρίς τομές και με απόλυτη ακρίβεια κινήσεων με την χρήση της κάμερας, της μεγέθυνσης, του φωτισμού και της νευροπλοήγησης (navigation).
Τα μεγάλα οφέλη για τους ασθενείς είναι ότι μέσα σε μία επέμβαση μπορούν να διορθωθούν και άλλα προβλήματα, όπως πολύποδες, στραβό διάφραγμα και κόγχες, χωρίς μετεγχειρητικό πόνο, πρήξιμο ή μελάνιασμα, γεγονός που επιτρέπει στους ασθενείς να επιστρέφουν στις καθημερινές τους ασχολίες σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.