6 βήματα για συνεργασία με το παιδί!
Το «Σχέδιο των 6 βημάτων προς τη συνεργασία» αποτελεί μια προσέγγιση που μπορεί να αποδειχτεί χρήσιμη, όταν το παιδί δεν ακούει αυτό που του λέει ο γονέας ή όταν ο γονέας βιάζεται και θέλει να συνεργαστεί γρήγορα μαζί του.
Τα έξι βήματα για συνεργασία πρέπει να τα κάνουν οι γονείς, όχι το παιδί, και είναι:
1) Ο γονιός πρέπει να σταματάει ότι κάνει και να κοιτάζει το παιδί. Με αυτό τον τρόπο εξουδετερώνεται αμέσως η διάθεση να βάλει τις φωνές σε ένα παιδί που είναι ήδη αναστατωμένο.
2) Περιμένετε μέχρι να σταματήσει το παιδί αυτό που κάνει και να σας κοιτάξει.Κυριολεκτικά περιμένετε – τίποτε άλλο. Αυτά τα πρώτα βήματα δείχνουν σεβασμό, κι έτσι όταν φτάσετε στο τρίτο βήμα υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να σας ακούσει το παιδί, επειδή δεν το κατσαδιάζετε, ούτε αισθάνεται ότι ορμάτε πάνω του. Τα βήματα είναι ηρεμιστικά. Σας επιτρέπουν να συγκεντρώνεστε και να κάνετε σαφείς και ήρεμες ερωτήσεις, χωρίς να φωνάζετε ή να γκρινιάζετε.
3) Πείτε στο παιδί τι θέλετε να κάνει: ήρεμα, απλά και μόνο μια φορά. Οι γονείς δυσκολεύονται να το πιστέψουν, όμως, το παιδί ή ο έφηβος τις περισσότερες φορές κάνει αυτό που του λένε. Οι γονείς συνήθως παραλείπουν τα βήματα 1 και 2 και αρχίζουν από το βήμα 3, με μειωμένες πιθανότητες να πετύχουν αυτό που θέλουν.
4) Αν τα βήματα 1 έως 3 δεν πετύχουν -και αυτό συμβαίνει με μια μειοψηφία παιδιών-, ζητήστε από το παιδί να σας πει με δικά του λόγια τι του ζητήσατε να κάνει. Για κάποιο λόγο, λέγοντας τι πρέπει να γίνει, φαίνεται να το διευκολύνει συναισθηματικά να το κάνει. Είναι σαν να αισθάνεται την ηθική υποχρέωση να το κάνει, μόλις τα λόγια βγουν από το δικό του στόμα. Συχνά, όμως, το παιδί δεν επαναλαμβάνει αυτό που πρέπει να κάνει, παρά σηκώνεται απλώς και το κάνει. Τα βήματα 5 και 6 αφορούν την πολύ μικρή αντίσταση που ίσως εξακολουθεί να προβάλλει το παιδί.
5) Σταθείτε και περιμένετε, μέχρι να κάνει το παιδί αυτό που θέλετε να κάνει. Οι περισσότεροι γονείς νιώθουμε υπερβολικά απασχολημένοι για να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία. Ωστόσο, αν το κάνουμε, το παιδί θα ξέρει ότι σοβαρολογούμε και ότι δεν το μαλώνουμε ούτε του γκρινιάζουμε μόνο, αλλά είμαστε ήρεμοι και λογικοί.
6) Να προσέχετε και να επιδοκιμάζετε οτιδήποτε κάνει το παιδί προς τη σωστή κατεύθυνση.