«Οι σχέσεις είναι δύσκολες», λέγεται συχνά ως συμπέρασμα για τα προβλήματα μίας συντροφικής σχέσης.
Οι δυσκολίες σε ένα ζευγάρι συνήθως εντοπίζονται στον τρόπο επικοινωνίας, στην ύπαρξη καυγάδεων, στην απουσία τρυφερότητας, στην ασυμφωνία στη λήψη αποφάσεων αναφορικά με τη συμβίωση και την ανατροφή των παιδιών, στον σεξουαλικό τομέα ή σε σχέση με ένα άτομο εκτός του ζευγαριού με το οποίο είναι εμπλεγμένος ο ένας εκ των δύο συντρόφων, όπως ένα πρόσωπο από την οικογένεια καταγωγής ή μία παράλληλη ερωτική σχέση.
Μία κρίση μπορεί να απειλήσει την ασφάλεια μίας συντροφικής σχέσης. Ωστόσο, ένα συμβάν που προκαλεί μία κρίση, μπορεί να αποτελέσει ταυτόχρονα μία ευκαιρία για αλλαγή, δηλαδή για επαναπροσδιορισμό του τρόπου αλληλεπίδρασης μεταξύ δύο ατόμων.
Μη ρεαλιστικές προσδοκίες για τη σχέση (π.χ. «αν αγαπάς κάποιον, δε χρειάζεται να μιλάτε, η συνεννόηση γίνεται με τα μάτια» ή «όταν βρω τον άνθρωπο μου, δε θα αντιμετωπίζω μαζί του προβλήματα») λειτουργούν επιβαρυντικά για το ζευγάρι, καθώς η διάψευση των προσδοκιών προκαλεί συχνά θυμό, απογοήτευση ή θλίψη στους συντρόφους.
Συχνά, ένα ζευγάρι έρχεται για θεραπεία ζεύγους αναζητώντας «ποιος φταίει», δηλαδή ποιος εκ των δύο έχει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την κρίση που έχει δημιουργηθεί. Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι σε μία ψυχοθεραπευτική διαδικασία η αλλαγή μπορεί να συμβεί ανακαλύπτοντας όχι το ποιος φταίει, αλλά το τι συμβαίνει στη σχέση και αναζητώντας τρόπους μετακίνησης από ένα δύσκολο σημείο προς μία λύση.
Σε Θεραπεία Ζεύγους μπορούν να εμπλακούν ζευγάρια παντρεμένα ή μη, ετερόφυλα ή ομόφυλα.