H επικονδυλίτιδα ή η τενοντίτιδα του αγκώνα συνιστά μια πάθηση κατά την οποία αναπτύσσεται έντονος πόνος στην έξω ή την έσω πλευρά του αγκώνα (στους επικόνδυλους) και οφείλεται σε έντονη και παρατεταμένη χρήση του αγκώνα (σύνδρομο υπέρχρησης).
Δες ακόμα: Ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου
Συμβαίνει συνήθως σε ασθενείς που κάνουν χειρωνακτικές εργασίες και η συμπτωματολογία της μπορεί να είναι έντονη και χρόνια.
Η επικονδυλίτιδα μπορεί να αφορά την έξω ή την έσω πλευρά του αγκώνα.
Και στις δύο περιπτώσεις, η συχνή σύσπαση των μυών που καταφύονται στην έξω ή την έσω πλευρά του αγκώνα προκαλεί υπέρμετρη φόρτιση και τραυματισμό των τενόντων της περιοχής με αποτέλεσμα πόνο και ευαισθησία.
Παρόμοια συμπτώματα βέβαια μπορούν ν’ αναπτυχθούν και με άμεσο τραυματισμό (π.χ. πτώση, σύγκρουση).
Η έξω επικονδυλίτιδα ονομάζεται και tennis elbow καθώς παρατηρείται συχνά στους τενίστες. Σχετίζεται με τη τενοντίτιδα των μυών που εκτείνουν τον καρπό και το χέρι, καθώς αυτοί καταφύονται στον έξω επικόνδυλο του αγκώνα.
Η έσω επικονδυλίτιδα ονομάζεται και golfer elbow, καθώς παρατηρείται συχνά στους γκόλφερ. Σχετίζεται με την τενοντίτιδα των μυών που κάμπτουν τον καρπό και το χέρι, καθώς αυτοί καταφύονται στον έσω επικόνδυλο του αγκώνα.
Ο πόνος μπορεί να εντοπίζεται στο σημείο όπου οι τένοντες προσφύονται στον έξω επικόνδυλο ή και κατά μήκος των μυών στο αντιβράχιο. Ο πόνος εμφανίζεται ή/και επιδεινώνεται κατά τη διάρκεια ή μετά από βαριά χειρωνακτική εργασία.
Σε σοβαρές περιπτώσεις εμφανίζεται ακόμα και κατά την προσπάθεια να σηκώσει κανείς ένα ελαφρύ αντικείμενο ή να σφίξει κάτι με τη γροθιά του (π.χ. να ξεβιδώσει ένα καπάκι).
Κατά τη διάρκεια μιας κίνησης (άρση βάρους, χτύπημα της ρακέτας, προσπάθεια να βιδώσουμε με κατσαβίδι) οι μύες συσπώνται, η δύναμη αυτή μεταφέρεται στον κοινό τένοντα και στο σημείο της πρόσφυσής του στον επικόνδυλο.
Ποια είναι τα αίτια;
Η υπερχρήση των μυών και τενόντων του αντιβραχίου είναι η πιο συχνή αιτία της επικονδυλίτιδας.
Πολλές φορές, η επανάληψη κινήσεων απλών προκαλεί την φλεγμονή του κοινού τένοντα και την μερική ρήξη των ινών του.
Το κάρφωμα, βίδωμα, άρση βαρέων αντικειμένων μπορεί να προκαλέσει την επικονδυλίτιδα.
Ο οργανισμός κινητοποιεί μηχανισμούς για την επούλωση αυτών των μικρών ρήξεων.
Η συνεχιζόμενη χρήση όμως του χεριού, καθώς και η επανάληψη των ίδιων κινήσεων, προκαλούν νέες ρήξεις.
Έτσι, εμφανίζεται ουλώδης ιστός μέσα στη μάζα του τένοντα, με αποτέλεσμα ελάττωση της αντοχής και πόνο.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Τα συμπτώματα της επικονδυλίτιδας είναι:
- Πόνος στην έξω ή έσω πλευρά του αγκώνα.
- Ευαισθησία εντοπισμένη στον έξω κόνδυλο του βραχιονίου (οστική προεξοχή στην έξω επιφάνεια του αγκώνα) ή στην έσω επικονδυλίτιδα στην μέσα πλευρά του αγκώνα
- Επώδυνες κινήσεις – κυρίως η έκταση του καρπού και η άρση αντικειμένων – και ο δραγμός (γροθιά).
- Δραστηριότητες που απαιτούν χρήση των μυών που εκτείνουν τον αγκώνα ( ένα μπουκάλι νερό) είναι χαρακτηριστικά επώδυνες.
- Πρωινή δυσκαμψία
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Η διαδικασία της διάγνωσης περιλαμβάνει ένα λεπτομερές ιστορικό του ασθενούς, για τα συμπτώματα, τον τρόπο και την διάρκεια που εμφανίζονται, καθώς και πιθανές αιτίες που ο ασθενής μπορεί να ενοχοποιήσει.
Οι ακτινογραφίες δεν παρέχουν κάποια πληροφορία, εκτός αν συνυπάρχει οστικό υπόστρωμα (ρευματοειδής αρθρίτιδα).
Ο έλεγχος με μαγνητική τομογραφία μπορεί να αναδείξει πρώιμες ρήξεις του τένοντα.
Πώς αντιμετωπίζονται οι τενοντίτιδες του αγκώνα;
Χωρίς θεραπεία, ο αγκώνας γίνεται συνεχώς πιο επώδυνος. Ο πόνος γίνεται τόσο έντονος, σε σημείο να εμποδίζει την εργασία σας, ιδιαίτερα αν ασκείται χειρωνακτικό επάγγελμα.
Η συντηρητική αντιμετώπιση περιλαμβάνει:
- Ακινητοποίηση του αγκώνα και του αντιβραχίου για 2 – 3 εβδομάδες.
- Φαρμακευτική αγωγή με αναλγητικά και μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, εγχύσεις Κορτιζόνης
- Εγχύσεις PRP’s (αυτόλογων αυξητικών παραγόντων Αιμοπεταλίων)
- Εφαρμογή πάγου ή θερμότητας
- Θεραπεία με ειδικούς υπερήχους – κρουστικά κύματα
Οι τοπικές εγχύσεις κορτιζόνης μπορούν να έχουν άμεσο θεραπευτικό αποτέλεσμα, πρέπει ωστόσο να γίνονται με σωστή τεχνική και να αποφεύγεται η κατάχρησή τους.
Σε περιπτώσεις χρόνιας και υποτροπιάζουσας φλεγμονής προτιμάται η λύση της χειρουργικής επέμβασης:
Αυτή συνίσταται σε μια μικρή τομή (διατομές ολίσθησης) στο σημείο έκφυσης των εκτεινόντων ή καμπτήρων μυών στην περιοχή του έξω ή έσω επικόνδυλου, με αποτέλεσμα τοπική αποσυμπίεση που συνήθως μειώνει αισθητά τον πόνο και την ευαισθησία.