Το πρόβλημα της υπογονιμότητας

υπογονιμότητα

υπογονιμότητας

Γράφει ο Δημητρακόπουλος Ιωάννης, Γυναικολόγος – Μαιευτήρας συνεργάτης του doctoranytime.gr

Βάσει εκτιμήσεων, ένα στα έξι ζευγάρια αναπαραγωγικής ηλικίας αντιμετωπίζει πρόβλημα υπογονιμότητας. Στην Ελλάδα τα υπογόνιμα ζευγάρια υπολογίζονται στις 250.000 έως 300.000.

Με τον όρο «υπογονιμότητα» εννοούμε την αδυναμία σύλληψης έπειτα από 12 μήνες επαφής χωρίς αντισύλληψη. Εάν, δηλαδή, ένα ζευγάρι προσπαθεί να συλλάβει επί 12 μήνες χωρίς αντισύλληψη και μετά το πέρας αυτού του διαστήματος δεν έχει προκύψει εγκυμοσύνη, τότε μιλάμε για υπογονιμότητα.

Η αναπαραγωγική ηλικία της γυναίκας εκτείνεται από την αρχή της εφηβείας μέχρι την αρχή της εμμηνόπαυσης. Από τότε, δηλαδή, που αρχίζει η περίοδος της, μέχρι τη στιγμή που τελειώνει.

Σε σχέση με την γονιμότητα, το βιολογικό ρολόι της γυναίκας αρχίζει να μετρά αντίστροφα μετά τα 38-39 έτη. Ωστόσο, η πιο γόνιμη ηλικία είναι μεταξύ 25 και 30 ετών. Παρόλα αυτά, πολλά ζευγάρια περιμένουν έως τα 40 τους επειδή πια η επιστήμη το επιτρέπει, με αποτέλεσμα να μειώνονται οι πιθανότητες σύλληψης – ακόμη και κατά τη διαδικασία υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Όσο μεγαλώνει μια γυναίκα, δυο πράγματα συμβαίνουν: αφενός η ικανότητα της να συλλάβει ελαττώνεται, αφετέρου η πιθανότητα να αποβάλλει αυξάνεται. Ο κοινός παρανομαστής πίσω από όλα αυτά είναι η ποιότητα των ωαρίων. Γυναίκες κάτω των 30 ετών έχουν περίπου 20% πιθανότητα σύλληψης κάθε μήνα, ενώ γυναίκες άνω των 40 ετών έχουν μόνο 5%-10% πιθανότητα. Αντιθέτως, στους άνδρες δεν παρατηρείται η ίδια αλλαγή στη γονιμότητα, όπως παρατηρείται στις γυναίκες αντίστοιχης ηλικίας.

Τα πιο συνηθισμένα αίτια υπογονιμότητας είναι: διαταραχές της ωορρηξίας (30%), βλάβη των σαλπίγγων (20%), διαταραχές του σπέρματος (35%). Επίσης, 15 στα 100 ζευγάρια εμφανίζουν αδυναμία σύλληψης χωρίς να έχουν καμιά από τις ανωτέρω διαταραχές (υπογονιμότητα ανεξήγητου αιτιολογίας).

Οι κυριότερες παθήσεις που προκαλούν υπογονιμότητα είναι η απόφραξη σαλπίγγων, η ενδομητρίωση, η ανωοθηλακιορρηξία και η κακή ποιότητα σπέρματος, ολιγοασθενοσπερμία ή αζωοσπερμία.

Σε κάθε περίπτωση, όταν δεν έχει επιτευχθεί σύλληψη υστέρα από δώδεκα μήνες προσπαθειών χωρίς προφύλαξη, συνίσταται επίσκεψη στον ειδικό γυναικολόγο προκειμένου να ξεκινήσει διερεύνηση. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 90% των ζευγαριών θα συλλαμβάνουν εντός 12 μηνών. Εάν, όμως, η γυναίκα έχει ακανόνιστο κύκλο ή ιστορικό σαλπιγγίτιδος και ο άνδρας έχει ιστορικό ορχίτιδος ή επιδιδυμίτιδος, η επίσκεψη στον ειδικό θα πρέπει να γίνεται από την αρχή.

Για τον άνδρα η πιο σημαντική εξέταση για την διερεύνηση υπογονιμότητας είναι το σπερμοδιάγραμμα (εξέταση σπέρματος). Για τη γυναίκα, πρέπει να εξετάσουμε την κατάσταση της μήτρας και των σαλπίγγων. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με σαλπιγγογραφία είτε με λαπαροσκόπηση. Επίσης, στις γυναίκες πρέπει να γίνεται διερεύνηση της ωορρηξίας με μέτρηση ειδικών ορμονών στο αίμα ή με υπέρηχο.

Η ενδεικνυόμενη θεραπεία της υπογονιμότητας εξαρτάται από το αίτιο του προβλήματος. Εάν για παράδειγμα διαπιστωθεί ελαφράς μορφής βλάβη των σαλπίγγων, τότε η διάνοιξη τους με λαπαροσκοπική χειρουργική επιφέρει καλά αποτελέσματα. εάν, όμως, υπάρχει σοβαρής μορφής σαλπιγγική βλάβη, τότε η μέθοδος της εξωσωματικής γονιμοποίησης είναι η πιο αποτελεσματική.

Σε βοήθησε αυτό το άρθρο;

Αυτή η σελίδα δεν παρέχει ιατρικές συμβουλές. Δες περισσότερα.