Παχυσαρκία: αντιμετωπίστε την πρακτικά με δίαιτα

Η παχυσαρκία θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με πρακτικότητα και ρεαλισμό. Αρχικώς, το άτομο που ξεκινά μία δίαιτα θα πρέπει να επιδιώξει να σταθεροποιήσει το βάρος του και να μην το αυξήσει σε καμία περίπτωση.
Το αδυνάτισμα θα πρέπει γίνεται ορθολογικά και να είναι επιτεύξιμο, διαφορετικά η επιθυμία απώλειας βάρους, η οποία είναι μεγαλύτερη από αυτή που δύναται να προκύψει, εμπλέκει την προσπάθεια και επιφέρει συνήθως τα αντίθετα αποτελέσματα.
Μία ελάττωση του σωματικού βάρους κατά 5% και η διατήρηση αυτής της απώλειας έχει σαν συνέπεια την πτώση κατά 50% της πιθανότητας να εμφανίσει ο άνθρωπος αυτός σακχαρώδη διαβήτη, με παράλληλη ευεργετική πτώση της αρτηριακής του πίεσης. Αυτή η ελάττωση κατά 5% του σωματικού βάρους και η διατήρηση της πρέπει να θεωρηθεί μια πρώτης τάξεως επιτυχία.
Ανεξάρτητα από τις προθέσεις του ενδιαφερόμενου μια απώλεια 15% του βάρους του, η οποία διατηρείται μελλοντικά, είναι ένα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ σπουδαίο αποτέλεσμα.
Για να είναι επιτυχημένη μία δίαιτα αδυνατίσματος θα πρέπει να υπάρχει:
- Λογικός σχεδιασμός
- Αποτελεσματικές ενέργειες
- Επιμονή και πείσμα
- Υπομονή για το αποτέλεσμα
- Πάση θυσία διατήρηση του αποτελέσματος
Κάθε προσπάθεια δίαιτας συνοδεύεται από διάφορες αλλαγές. Οι αλλαγές αυτές αφορούν τις συνήθειες που είχε ο καθένας στο παρελθόν και περιστρέφονται σε τρείς βασικούς άξονες:
1. Πώς ενεργοποιείται ο μηχανισμός που αναγκάζει τον συγκεκριμένο άνθρωπο να αναζητήσει φαγητό
2. Η διαδικασία κατά την διάρκεια του φαγητού
3. Τα χαρακτηριστικά και το είδος του φαγητού
Η ενεργοποίηση του μηχανισμού εμπλέκεται με το είδος τροφής που καταναλώνει κάποιος, το μέρος και η χρονική στιγμή. Για τον λόγο αυτό θα ήταν σκόπιμο να γίνει μια καταγραφή λίγες ημέρες για τις τροφές που χρησιμοποιούνται, ο χώρος που τρώει κάποιος, πόσο συχνά τρώει και τι συναισθήματα έχει όταν τρώει. Όλα αυτά διαφέρουν ουσιαστικά από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Κατά την διάρκεια του φαγητού μπορούν να αλλάξουν αρκετά πράγματα όπως:
1. Περιορισμός των τοποθεσιών φαγητού (π.χ. να τρώει κάποιος στην τραπεζαρία και όχι σε άλλα μέρη)
2. Περιορισμός στα σκεύη φαγητού (π.χ. ένα πιρούνι)
3. Να πίνει κάποιος μία γουλιά νερό μεταξύ κάθε μπουκιάς φαγητού
4. Να μασιέται η τροφή αρκετή ώρα
5. Να σηκώνεται κάποιος και να σταματά το φαγητό κάθε λίγα λεπτά
Τα φαγητά που καταναλώνει ο καθένας σε μόνιμη βάση πρέπει να αντικατασταθούν με φαγητά που του δίνουν λιγότερες θερμίδες. Τα δημητριακά, τα φρούτα, τα λαχανικά, το γιαούρτι και οι ξηροί καρποί είναι αρκετά καλύτερα να καταναλώνονται αντί άλλων φαγητών, όπως είναι οι τηγανητές πατάτες, τα γλυκίσματα με ζάχαρη ή το κόκκινο κρέας.
Η αντικατάσταση των παχυντικών γευμάτων, με άλλα λιγότερο παχυντικά, εφ’ όσον επιτευχθεί, θα είναι μια καλή επιβράβευση του ατόμου υπό δίαιτα, πράγμα που θα βοηθήσει σε περαιτέρω βελτίωση των φαγητών που θα χρησιμοποιούνται.
Είναι σημαντικό στην προσπάθεια αδυνατίσματος να μη χρησιμοποιείται η τροφή ως μοχλός επιβράβευσης του ατόμου για το άλφα ή βήτα ευτυχές προσωπικό γεγονός, μέσω πλουσίων γευστικά και θερμιδικά γευμάτων.
Πρέπει να γίνει καλά κατανοητό ότι οι καλές αλλαγές που πρέπει να επιτύχει ένα άτομο είναι αναγκαίες, άμεσες και πρέπει να γίνονται χωρίς καθυστέρηση ή αναβολές. Οι αλλαγές αυτές δεν έχουν το νόημα της αυταρέσκειας ή της ψυχικής ευαρέσκειας του ατόμου, εφ’ όσον οδηγήσουν σε ελάττωση του σωματικού βάρους, αλλά έχουν την αξία μιας βαθιάς μεταβολής των συνηθειών του με τελικό αποτέλεσμα καλύτερη υγεία και γενναία αύξηση του ατομικού αυτοσεβασμού.
Άλλοι παράγοντες που μπορούν να βοηθήσουν στην επιτυχία μίας δίαιτας απισχνάνσεως είναι οι ακόλουθοι:
1. Δημιουργία ενός συστήματος «φίλων», ο/οι οποίοι θα μπορούσαν να βοηθήσουν, να ωθήσουν και να εμψυχώσουν τον ευρισκόμενο σε δίαιτα ώστε να συνεχίσει και να διατηρήσει τον ενθουσιασμό του για αυτό που κάνει.
2. Το υπό δίαιτα άτομο πρέπει να μάθει να είναι δυνατό. Η απώλεια βάρους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την δύναμη που αναπτύσσει το άτομο να μπορεί να λέει «όχι» στα φαγητά που πρέπει να αποφεύγει. Με αυτό τον τρόπο πρέπει κάποιος να αναπτύξει διάφορες αντιστάσεις όταν βρίσκεται π.χ. σε διάφορες εκδηλώσεις όπου θα πρέπει να αποφύγει να κάνει χρήση φαγητών που δεν πρέπει. Θα πρέπει, ως εκ τούτου, να αναπτύξει κάποια στρατηγική αντιδράσεως, όπως είναι να φάει ελαφρά προτού παρευρεθεί στην εκδήλωση ή να έχει μαζί του κάποια snacks χαμηλών θερμίδων.
3. Ανάπτυξη ενός συστήματος υποστήριξης, το οποίο θα δράσει πάντα θετικά στην προσπάθεια αδυνατίσματος. Αυτός είναι ο λόγος που η δίαιτα μέσα από ένα εμπορικό σχήμα-ομάδα έχει επιτυχία. Μέσα στο πνεύμα αυτό, η οικογενειακή υποστήριξη είναι πολύ σημαντική.
4. Η προσέγγιση του υπό δίαιτα ατόμου πρέπει να χαρακτηρίζεται από «θετικές σκέψεις». Πολλές φορές τα άτομα αυτά «συζητούν» με τον εαυτό τους. Οι «συζητήσεις» αυτές μπορεί να είναι θετικές ή αρνητικές. Αν είναι αρνητικές όπως «μην είσαι χαζός φάε τώρα το γλυκό που σου προσφέρουν γιατί η δίαιτα έχει αποτύχει» τότε σίγουρα θα υπάρξουν αρνητικά αποτελέσματα. Αν στο ίδιο παράδειγμα σκεφτεί «έτρωγα γλυκά όσα ήθελα όταν δεν είχα κάποιο πλάνο διαίτης, τώρα όμως που είμαι σε δίαιτα θα πρέπει να αλλάξω και να μη φάω», τότε η αντιμετώπιση είναι θετική και τα αποτελέσματα απισχνάνσεως, σίγουρα, θα είναι θετικά.
5. Ελάττωση του άγχους. Πολλά άτομα αντιδρούν στο άγχος με λήψη φαγητού. Είναι πολύ σημαντικό ο άνθρωπος να δημιουργήσει μία γραμμή άμυνας για αυτές τις στιγμές μη τρώγοντας φαγητό ή τρώγοντας τροφή χαμηλών θερμίδων που θα έχει προβλεφθεί για την περίπτωση αυτή. Επίσης, είναι βοηθητικό να έχει προβλεφθεί ένα ειδικό μέρος-καταφύγιο όπου εκεί θα μπορεί το άτομο να περάσει για λίγα λεπτά την στιγμή του μεγάλου άγχους. Εναλλακτικά, με βαθιές αναπνοές και κλειστά μάτια μπορεί κάποιος να μάθει να μεταφέρεται για λίγα λεπτά σε ένα «μέρος» ψυχικής ξεκούρασης.
6. Κάθε άνθρωπος που αποφασίζει να ακολουθήσει μία δίαιτα απισχνάνσεως, ανεξάρτητα ποιό πρόγραμμα θα επιλέξει, θα πρέπει να οπλισθεί πρώτα με αυτοπεποίθηση, αυτοσυγκράτηση και να αναπτύξει ένα σχέδιο αυτοεξυπηρέτησης. Όλα αυτά θα βοηθήσουν ώστε να προκύψει το «κλειδί επιτυχίας» της δίαιτας: Μακροχρόνιες ή/και δια βίου ευεργετικές αλλαγές στο πώς και τι φαγητά καταναλώνει ο κάθε άνθρωπος.