Το άγχος και το στρες είναι μία συναισθηματική κατάσταση που απαντάται ολοένα και συχνότερα ακόμη και στην παιδική ηλικία. Τα παιδιά είναι σε θέση να βιώσουν αυτό το απορρυθμιστικό συναίσθημα που οι ενήλικες βιώνουν καθημερινά, χωρίς ωστόσο αυτό να είναι συνειδητό αλλά ούτε και ελέγξιμο.
Δες ακόμα: Δεύτερο παιδί: πώς χτίζεται η σχέση του με το πρώτο
Ένα παιδί αδυνατεί να διαχειριστεί το άγχος του με τον τρόπο που το επιτυγχάνει ένας ενήλικας. Τα δε μικρότερα παιδιά δεν είναι καν σε θέση να αναγνωρίσουν αυτά τα συμπτώματα που τους αποδιοργανώνουν, με αποτέλεσμα πολλές φορές να ξεσπούν σε κλάματα, σπασμωδικές ή αψυχολόγητες αντιδράσεις ή κάποιο πιο εσωστρεφές παιδί, να κλείνεται στον εαυτό του και να αρνείται να μιλήσει για αυτό που του συμβαίνει.
Το παιδί συχνά βιώνει την κατάσταση του άγχους ως απειλή για την ηρεμία του και για την καθημερινή ζωή του.
Ο τρόπος που ένας ενήλικας διαχειρίζεται το άγχος του δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικός όταν εφαρμόζεται από ένα παιδί, και συχνά δεν είναι καν δυνατό να είναι ο ίδιος.
Οι γονείς καλούνται τότε, να βοηθήσουν το παιδί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα άγχους και φυσικά, να εντοπίσει την πηγή από την οποία προέρχονται.
Αν είστε γονιός και έχετε αναρωτηθεί «πώς μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου να αντιμετωπίσει το άγχος του», ακολουθήστε τις παρακάτω συμβουλές και βοηθήστε το παιδί σας να αποβάλλει αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα.
- Παροτρύνετε τα παιδιά να εκφράζουν τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τους φόβους και τα άγχη τους.
- Βοηθήστε τα να πραγματοποιήσουν την παραπάνω συμβουλή, ρωτώντας τους καθημερινά πώς νιώθουν, πώς πέρασαν στο σχολείο, τι τους ευχαριστεί, τι τους αγχώνει. Στη συνέχεια, συζητήστε μαζί τους ποια θεωρούν ότι είναι η αιτία και φυσικά, βοηθήστε τους να βρουν λύση σε αυτό το «πρόβλημα» που αντιμετωπίσουν. Προσοχή: Μην τους υποδείξετε μία λύση, βοηθήστε τα να καταλήξουν τα ίδια στην εύρεση της καλύτερης λύσης στο πρόβλημα που πιθανόν αποτελεί την πηγή του άγχους τους.
- Ενθαρρύνετε τα παιδιά σας, δείξτε κατανόηση και ωθήστε τα να σκέφτονται θετικά. Η θετική σκέψη οδηγεί σε θετικές πράξεις και αυτό πρέπει να το «περάσετε» σαν σκέψη και στα παιδιά σας. Τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται πάντα την αιτία μιας πράξης ή το αποτέλεσμά της, εκλαμβάνοντάς το ως στρεσογόνα πηγή. Για παράδειγμα, ακόμη και κάτι που φαίνεται απλό για τους ενήλικες, τα παιδιά το αντιμετωπίζουν με δυσπιστία. Ένα επαγγελματικό ταξίδι ενός από τους δύο γονείς και η απουσία του γονιού για μερικές μέρες από το σπίτι, μπορεί για το παιδί να εκληφθεί ως άγχος μήπως ο μπαμπάς ή η μαμά έφυγε από το σπίτι και τον εγκατέλειψε. Πρέπει να διδαχθεί πώς να σκέφτεται θετικά για μία κατάσταση (εν προκειμένω: ο μπαμπάς/η μαμά θα γυρίσει σε λίγες μέρες γιατί μας αγαπάει και θέλει να είναι κοντά μας).
- Μην φορτώνετε τα παιδιά με πολλές δραστηριότητες και αφήστε καθημερινά μερικές ελεύθερες ώρες για χαλάρωση. Παροτρύνετέ το παιδί σας να ακούσει μουσική, να παίξει, να διαβάσει ένα παραμύθι ή οτιδήποτε επιθυμεί το ίδιο να κάνει για να περάσει καλά.
- Περάστε ποιοτικό χρόνο καθημερινά με το παιδί σας. Το ξέρω ότι μερικές φορές δεν είναι πρακτικώς εφαρμόσιμο, αλλά τουλάχιστον, προσπαθήστε να το εφαρμόσετε. Το παιδί αποβάλλει το άγχος του όταν νιώθει την ασφάλεια των γονιών του.
- Μάθετέ του μια τεχνική διαχείρισης άγχους και παροτρύνετε το να τη χρησιμοποιεί κάθε φορά που αγχώνεται ή νιώθει άσχημα. Π.χ. πείτε του κάθε φορά που θα στενοχωριέται ή θα φοβάται ή θα αγχώνεται να σκέφτεται μία ωραία εικόνα που έχει ζήσει και τον ηρεμεί ή ακόμη και τα τραγουδάει το αγαπημένο του ευχάριστο τραγουδάκι.
- Μην δημιουργείτε στα παιδιά αυξημένες προσδοκίες και αποφύγετε να τα πιέζετε να πραγματοποιήσουν τα όνειρά σας. Ο κάθε άνθρωπος έχει δικά του όνειρα και δεν είναι δυνατό να «πιέζουμε» κάποιον να πραγματοποιήσει τα δικά μας, αλλά ούτε και να τον υποτιμούμε αν τα δικά του όνειρα δεν είναι ίδια με τα δικά μας. Όταν οι γονείς θέτουν υψηλούς στόχους στα παιδιά και πολλές φορές στόχους που δεν είναι επιτεύξιμοι για τα συγκεκριμένα παιδιά, το πιο πιθανό είναι να αγχωθούν αλλά και να στενοχωρηθούν που δεν μπόρεσαν να τους υλοποιήσουν για να ευχαριστήσουν τους γονείς τους.
- Σε κάθε περίπτωση, στηρίξτε το παιδί και δημιουργήστε του το απαραίτητο κλίμα ασφάλειας για να νιώσει ότι μπορεί να σας εμπιστευτεί τα άγχη και τις ανασφάλειές του, χωρίς να επικριθεί γι’ αυτά.