Μπορω να αγαπήσω ένα παιδί με το οποίο δεν είμαι γενετικά συνδεδεμένη;
Γράφει η Παλαιολόγου Ροζίνα, Ψυχολόγος συνεργάτης του doctoranytime.gr
Θα με αγαπά το ίδιο όταν μάθει την αλήθεια; Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και έχει τα δικά του ξεχωριστά φίλτρα μέσα από τα οποία αντιμετωπίζει την καθημερινότητα. Ωστόσο, τα παραπάνω ερωτήματα αποτελούν κοινό τόπο κι είναι απολύτως φυσιολογικά, όταν γίνεται λόγος για δανεικό γενετικό υλικό. Δε σημαίνει ότι όποια γυναίκα διερωτάται σχετικά, θα απορρίψει το παιδί που θα προκύψει με δανεικό ωάριο, ή δε θα είναι ικανή να το αγαπήσει. Απ’ τη μία υπάρχει θλίψη γιατί δεν είναι εφικτό να αποκτήσει παιδί γενετικά δικό της. Από την άλλη, η δυνατότητα τεκνοποίησης με χρήση δανεικών ωαρίων δημιουργεί ανακούφιση και χαρά.
Η γενετική προέλευση, αποτελεί σπάνια τη βάση εξαιτίας της οποίας αγαπιούνται μεταξύ τους οι άνθρωποι. Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη και ασφάλεια από τους γονείς, και αυτά δεν εξαρτώνται από το αν έχουν τα ίδια γονίδια. Γυναίκες που έχουν μείνει έγκυες με ωάρια δότριας, υποστηρίζουν ότι η ανάπτυξη δεσμού με το μωρό ήρθε πολύ εύκολα και φυσικά, κατά τη διάρκεια της κύησης. Το να αγαπάτε ένα παιδί που αποκτήθηκε με δανεικό ωάριο, δε σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν ποτέ συναισθήματα λύπης για εκείνο που είχατε σκεφτεί ότι θα αποκτήσετε φυσιολογικά. Είναι πολύ φυσιολογικό, χωρίς να σημαίνει ότι μειώνεται η αγάπη και η αποδοχή εκείνου που ήδη προέκυψε με εναλλακτικό τρόπο.
Οι γονείς που νιώθουν άνετα με την επιλογή τους να χρησιμοποιήσουν δανεικά ωάρια για να κάνουν παιδί, νιώθουν το ίδιο κατά την ανατροφή του, όπως θα ήταν και με ένα δικό τους, βιολογικά παιδί. Βιώνουν την ίδια εναλλαγή συναισθημάτων χαράς , λύπης και αγωνίας, όπως συμβαίνει στην οικογενειακή ζωή εν γένει. Η μόνη διαφορά, είναι η υποχρέωση του να εκφραστεί στο παιδί η αλήθεια σταδιακά, και πάντα κατ’ αναλογία του αναπτυξιακού του σταδίου του.