Καρκίνος μαστού: Όσα πρέπει να γνωρίζετε
Ο μαστός στην ενήλικη γυναίκα εκτείνεται από την 2η μέχρι την 6η πλευρά και από το στέρνο έως την πρόσθια μασχαλιαία γραμμή και αποτελείται από ένα σύμπλεγμα λοβιδίων και πόρων (μαζικός αδένας), περιβαλλόμενο από ινώδη και λιπώδη στοιχεία.
Η πλειοψηφία των παθήσεων του μαστού γίνεται αντιληπτή από την ίδια την ασθενή με την αυτοεξέταση των μαστών που πρέπει να γίνεται κάθε μήνα, 8 με 10 ημέρες μετά το τέλος του “κύκλου”, καθώς τότε οι μαστοί είναι πιο μαλακοί και λιγότερο ευαίσθητοι. Όσον αφορά μη ψηλαφητά μορφώματα, είτε λόγω διαστάσεων (< 1 εκ.) είτε λόγω εντοπισμού στο βάθος του μαστού, απαιτείται ψηφιακή μαστογραφία συνδυαζόμενη με υπερηχογράφημα μαστών.
Με στόχο την πρόληψη και έγκαιρη διάγνωση, στις μη συμπτωματικές γυναίκες απαιτείται να γίνεται μαστογραφία αναφοράς μεταξύ 35-39 ετών, κάθε 2 χρόνια μεταξύ 40 και 50 ετών και κάθε χρόνο μετά την ηλικία των 50 ετών. Στην περίπτωση που οι ανωτέρω απεικονιστικές μέθοδοι δεν προσφέρουν σαφή εικόνα στην προσέγγιση μη ψηλαφητών μορφωμάτων, θα πρέπει να διενεργείται μαγνητική τομογραφία μαστών που αποτελεί την εξέταση εκλογής.
Ο καρκίνος του μαστού είναι ο συχνότερος τύπος καρκίνου του γυναικείου πληθυσμού στις χώρες του Δυτικού κόσμου, προσβάλλοντας 1 στις 10 γυναίκες. Η συχνότητά του έχει αυξηθεί δραματικά την τελευταία εικοσαετία και εμφανίζεται κυρίως σε γυναίκες 45-55 ετών. Προδιαθεσικοί παράγοντες της νόσου είναι η πρώιμη εμμηναρχή, η καθυστερημένη εμμηνόπαυση, το θετικό οικογενειακό ιστορικό, η ατεκνία, η παχυσαρκία, η έλλειψη σωματικής άσκησης και η παρουσία των γονιδιακών μεταλλάξεων BRCA1 και BRCA2.
Ιστολογικά ταξινομείται σε πορογενή και λοβιακό και διακρίνεται περαιτέρω σε μη διηθητικές και διηθητικές μορφές. Η διάγνωσή του γίνεται από το ιστορικό και την κλινική εξέταση, ενώ ακολουθούν οι απεικονιστικές εξετάσεις (υπερηχογράφημα μαστών, ψηφιακή μαστογραφία, μαγνητική τομογραφία μαστών) και επεμβατικές (FNA,ταχεία βιοψία διεγχειρητικά).
Η αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού περιλαμβάνει τέσσερις διαφορετικές προσεγγίσεις: χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία, ορμονοθεραπεία και χειρουργική θεραπεία, ανάλογα με το στάδιο και την μορφή του όγκου. Η ύπαρξη των ανωτέρω σύγχρονων θεραπευτικών προσεγγίσεων, σε συνδυασμό με την χειρουργική θεραπεία, έχει οδηγήσει τα τελευταία χρόνια σε θεαματικά αποτελέσματα, όσον αφορά την πρόγνωση και την επιβίωση ασθενών με καρκίνο του μαστού.