Ποια είναι τα είδη των Ινομυωμάτων;
Το 1/3 των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας, άνω των 35 ετών, παρουσιάζει καλοήθη μορφώματα στην μήτρα τα οποία αποτελούνται από λείες μυικές ίνες και ινώδη ιστό (κολλαγόνο). Υπερηχογραφικά αναγνωρίζονται ως α) υπορογόνια, δηλαδή πάνω στην επιφάνεια της μήτρας, β) ενδοτοιχωματικά, δηλαδή εντός του μυομητρίου, γ) υποβλεννογόνια, δηλαδή εντός του ενδομητρίου, μέσα στο εσωτερικό της μήτρας και δ) κοντά στην περιοχή του τραχήλου.
Δες ακόμα: Η ψυχική υγεία στην εγκυμοσύνη
Πώς το μέγεθός τους επηρέαζει;
Το μέγεθός τους μπορεί να ποικίλει από χιλιοστά έως και 10-15 εκατοστά. Όταν το ινομύωμα είναι πολύ μικρό , ονομάζεται πυρήνας ινομυώματος και δεν έχει ιδιαίτερη κλινική σημασία.
Στις περισσότερες περιπτώσεις τα ινομυώματα είναι ασυμπτωματικά και αναγνωρίζονται υπερηχογραφικά σε κάποιο έλεγχο ρουτίνας. Ιστολογικά αποτελούνται από ίνες κολλαγόνου και λείες μυικές ίνες.
Όταν, όμως το μέγεθός τους ξεπεράσει τα 4εκ, τότε μπορεί να δώσουν συμπτώματα, αναλόγως και την ακριβή τους τοποθεσία, όπως : 1) διαταραχές στην έμμηνο ρύση, όπως πιο περίοδο με περισσότερο αίμα και με πόνο ( δευτεροπαθή δυσμηνόρροια, που τα πρώτα χρόνια δεν υπήρχε), 2) χρόνια σιδηροπενική αναιμία, λόγω της αυξημένης αιμόρροιας 3) ανεξήγητη υπογονιμότητα σε γυναίκες που προσπαθούν να συλλάβουν 4) βράχυνση του φυσιολογικού κύκλου, λόγω των ορμονικών διαταραχών που προκαλούν στο ενδομήτριο 5) δυσπαρεύνια ( πόνος κατά
την επαφή) 6) ψυχολογική δυσαρέσκεια των γυναικών που αισθάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά. Όταν δε το ινομύωμα είναι κοντά στα 10 εκ, προκαλεί πίεση στα παρακείμεναόργανα, όπως κοιλιακό άλγος, δυσκοιλιότητα, συχνοουρία, ίσως και ακράτεια, αύξηση του μεγέθους της κοιλιάς που δεν οφείλεται κάπου αλλού και ψηλαφητή μάζα της κοιλιάς.
Σε τι οφείλεται η δημιουργία τους;
Αίτια που συντελούν στην ανάπτυξη των ινομυωμάτων είναι 1) η κληρονομικότητα (γενετικοί λόγοι ) 2) ορμονικά αίτια, όπως λήψη οιστρογόνων πχ αντισυλληπτικά,πολλαπλές προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης 3) έκθεση σε τοξικούς περιβαντολλογικούς παράγοντες.
Η πρόγνωση είναι η καλύτερη θεραπεία
Για τις γυναίκες που μπαίνουν στην εμμηνόπαυση, η πρόγνωση είναι καλή, γιατί συνήθως τα ινομυώματα υποστρέφουν σε μέγεθος. Τα ινομυώματα είναι καλοήθη και πρέπει να αφαιρούνται χειρουργικώς ή/και λαπαροσκοπικώς αναλόγως το μέγεθός τους, τα συμπτώματα που προκαλούν συγκρίνοντας πάντα τα πιθανά οφέλη και τα ρίσκα της γυνάικας που θα χειρουργηθεί. Η κάθε περίπτωση πρέπει να εξατομικεύεται.
Αν μια γυναίκα είναι περιεμμηνοπαυσιακή, τότε ίσως παρακάμψει το χειρουργείο και αντιμετωπισθεί συντηρητικά. Η πιθανότητα εξαλλαγής
των ινομυωμάτων είναι ελάχιστη, περίπου 0,1- 0,5 % σε καρκίνο. Προληπτικώς η κάθε γυναίκα μπορεί να ελεχθεί με το (διακολπικό) υπερηχογράφημα έσω γεννητικών οργάνων, το οποίο είναι πιο ευαίσθητο σαν εξέταση, τον υπέρηχο κάτω κοιλίας, με αξονική τομογραφία ή/και μαγνητική τομογραφία κάτω κοιλίας.Επίσης η υπερηχογραφία, σαν εξέταση είναι αρκετά αξιόλογη, κυρίως για τα υποβλεννογόνια ινομυώματα. Οι καρκινικοί δείκτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε κάποιες περιπτώσεις.
Προτεινόμενες θεραπείες αντιμετώπισης
Η κύρια αντιμετώπιση των ινομυωμάτων είναι η χειρουργική, είτε με λαπαροτομία, είτε λαπαροσκοπικώς είτε με υστεροσκόπηση.Η συντηρητική αντιμετώπισή τους είναι: α) η
λήψη προγεστερόνης από το στόμα για ομαλοποίηση των εμμηνορυσιακών διαταραχών, β) τοποθέτηση ενδομητρίου σπειράματος ( Mirena ), για τον ίδιο λόγο, γ) ενέσιμα GnRH ανάλογα, για προσωρινή διακοπή της εμμήνου ρύσεως και βελτιστοποίηση των συμπτωμάτων.