Γυναικολογικά θέματα και λοιμώξεις: Τι να προσέξεις αυτό το καλοκαίρι.

Το καλοκαίρι παρατηρείται αύξηση στα γυναικολογικά θέματα και έξαρση των λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος. Eξαιτίας της επαφής με την άμμο, της παρατεταμένης υγρασίας από το μαγιό που μένει στην ευαίσθητη περιοχή αλλά και το κολύμπι σε νερά που πολλές φορές δεν είναι καθαρά ευνοείται η μεταφορά βακτηρίων στην γυναίκα σε μεγαλύτερο βαθμό.

Διαταραχές στον έμμηνο κύκλο

Η διαταραχή του γυναικείου γεννητικού κύκλου συμβαίνει για διάφορους λόγους που δεν είναι απαραίτητα ανησυχητικοί. Η αλλαγή του περιβάλλοντος και της θερμοκρασίας λόγω των ταξιδιών, η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ, η έντονη συναισθηματική φόρτιση ή το άγχος, αλλά και το συχνό κολύμπι σε κρύα νερά, μπορούν να επηρεάσουν τον κύκλο μιας γυναίκας. Αν μετά την επιστροφή σας από τις διακοπές παρατηρήσετε την περίοδο να μην επανέρχεται στο κανονικό της πρόγραμμα καλό είναι να απευθυνθείτε κάποιον Γυναικολόγο – Μαιευτήρα.

Κολπίτιδα

Η κολπίτιδα είναι μια φλεγμονή του κόλπου που προκαλείται από μικρόβια που βρίσκονται στην άμμο, στα βρώμικα νερά της πισίνας ή της θάλασσας. Άλλη αιτία πρόκλησης είναι η διαταραχής της ισορροπίας της φυσιολογικής μικροβιακής χλωρίδας του κόλπου.

Το πιο κοινό είδος κολπίτιδας είναι μυκητιασική κολπίτιδα. Οφείλεται κυρίως στον μύκητα Candida albigans, από όπου έχει πάρει και το όνομα της η καντιντίαση. Έτσι, όταν παραμένει το βρεγμένο μαγιό για αρκετή ώρα, δεν υπάρχει συχνή αλλαγή ταμπόν και καθημερινή πλύση της περιοχής, ο κίνδυνος για την εμφάνιση κολπίτιδας αυξάνεται.

Για την αντιμετώπισή της είναι απαραίτητη πάντα μία επίσκεψη στο γυναικολόγο για να συστήσει την κατάλληλη θεραπεία. Στην πρόληψή της συμβάλλει η κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων, η οποία βοηθάει στη διατήρηση της ισορροπίας της βακτηριακής χλωρίδας.

Όπως επισημαίνει και ο Δρ. Αθανάσιος Παπανικολάου, Γυναικολόγος- Μαιευτήρας και συνεργάτης του doctoranytime: “Αποτελεί γεγονός ότι μία από τις πιο κοινές αιτίες επισκεψιμότητας της γυναίκας στο γυναικολόγο είναι η εμφάνιση κάποιας κολπίτιδας, ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες και μετά το πέρας αυτών. Οι κολπίτιδες ταλαιπωρούν πολύ μεγάλο ποσοστό των γυναικών και αρκετές φορές υποτροπιάζουν, με αποτέλεσμα η γυναίκα να βιώνει καθημερινά άσχημα συμπτώματα και ενοχλήσεις όπως καύσος, κνησμός και δύσοσμες εκκρίσεις.”

Σαλπιγγίτιδα

Η σαλπιγγίτιδα αποτελεί μια φλεγμονή των σαλπίγγων, που όμως μπορεί να επηρεάσει και τις ωοθήκες του γυναικείου γεννητικού συστήματος. Στο μεγαλύτερο ποσοστό, μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής επαφής ενώ τα χλαμύδια να αποτελούν τους πλέον πιθανούς μικροοργανισμούς που ευθύνονται για την πάθηση. Συχνό αίτιο αποτελεί η συχνή εναλλαγή συντρόφων. Γι’ αυτό η προφύλαξη είναι απαραίτητη όπως καλό είναι να αποφεύγεται και το κολύμπι σε πολύ κρύα νερά. Σε περίπτωση λοίμωξης η θεραπεία γίνεται επιτακτική με χορήγηση της κατάλληλης αντιβίωσης. Σε περιπτώσεις χρόνιας σαλπιγγίτιδας μπορεί να προκληθεί μέχρι και υπογονιμότητα.

Μυκητίαση

Μια ακόμα πολύ συχνή λοίμωξη που ταλαιπωρεί τις γυναίκες είναι η μυκητίαση ή αλλιώς αιδοιοκολπίτιδα. Είναι μύθος ότι η πισίνα ή η θάλασσα προκαλούν κολπίτιδες. Εάν το νερό είναι καθαρό, το πρόβλημα που ευνοεί την ανάπτυξη μυκήτων είναι η παρατεταμένη υγρασία στην ευαίσθητη περιοχή. Γι’ αυτό η παραμονή του μαγιό και της υγρασίας που συνεπάγεται για αρκετή ώρα πρέπει να αποφεύγεται. Τα μέτρα προφύλαξης που πρέπει να λαμβάνονται είναι κυρίως:

• Η αλλαγή του μαγιό αμέσως μετά το μπάνιο
• Το σιδέρωμα των εσωρούχων
• Η αποφυγή αρωμάτων στην ευαίσθητη περιοχή

Οξυτενή κονδυλώματα

Τα οξύτενη κονδυλώματα, παρότι είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα, εμφανίζουν έξαρση μετά τις καλοκαιρινές διακοπές λόγω της αυξημένης διάθεσης και της αύξησης των ερωτικών συντρόφων. Η χρήση του προφυλακτικού είναι απαραίτητη ως ο καλύτερος τρόπος να αποφύγουμε την λοίμωξη με τον ιό HPV.

Το ίδιο ισχύει φυσικά με πιο σπάνιες λοιμώξεις όπως η Σύφιλη, η Βλεννόρροια, η Γονόρροια, τα χλαμύδια, ο Έρπης, ο ιός HIV και η Ηπατίτιδα Β & C. Κάποια απ’ αυτά, όπως ο έρπης, ενδεχομένως να μην εμφανιστούν άμεσα αλλά μεταγενέστερα στο σώμα μας. Ωστόσο, νοσήματα όπως η γονόρροια και τα χλαμύδια μπορεί να επηρεάσουν ακόμα και τη γονιμότητα της γυναίκας.

Ουρολοίμωξη & Κυστίτιδα

Οι γυναίκες εμφανίζουν μεγαλύτερη ευπάθεια στη νόσο της ουρολοίμωξης λόγω του μικρού μεγέθους της ουρήθρας και της γειτνίασής της με τον πρωκτό. Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι τα μικρόβια που ενοχοποιούνται στις ουρολοιμώξεις προέρχονται κυρίως από το γαστρεντερικό σύστημα.  Οι συχνότεροι λοιμογόνοι παράγοντες είναι τα βακτήρια όπως το κολοβακτηρίδιο E.Coli,η Κλεμπσιέλλα, ο Πρωτέας και ο Εντερόκοκκος.

Τα είδη των λοιμώξεων στις γυναίκες διακρίνονται ανάλογα με την εντόπισή τους. Οι λοιμώξεις του κατώτερου ουροποιητικού  είναι η ουρηθρίτιδα και η κυστίτιδα και του ανώτερου ουροποιητικού η πυελονεφρίτιδα.

Η κυστίτιδα είναι μια συχνή ουρολοίμωξη που δυσκολεύει τις γυναίκες κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Στο 90% των περιπτώσεων, κύριο αίτιο για την εμφάνιση της είναι το μικρόβιο E.Coli και ύστερα μικρόβια όπως ο στρεπτόκοκκος, ο σταφυλόκοκκος και τα χλαμύδια. Επιπλέον αίτιο για την κυστίτιδα αποτελεί η συχνή σεξουαλική επαφή, το κολύμπι σε νερά που δεν είναι καθαρά, αλλά και η μη επιμελής καθαριότητα της περιοχής.

Συμπτώματα

Η συχνουρία, το άλγος (στραγγουρία) ή δυσκολία στην ούρηση (δυσουρία), η έντονη συνεχής επιθυμία για ούρηση (έπειξη) και το άλγος στο υπογάστριο είναι μερικά συνηθισμένα συμπτώματα που εμφανίζονται στην ουρολοίμωξη. Ακόμη, μπορεί να προκύψει μακροσκοπική αιματουρία και πυρετός.

Παράγοντες προδιάθεσης

Για την εμφάνιση της ουρολοίμωξης παίζουν ρόλο παράγοντες όπως είναι το φύλο, η κακή υγιεινή, η σεξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη, το κολπικό διάφραγμα, η παρουσία λίθων ή ανατομικών ανωμαλιών του ουροποιητικού συστήματος, ο διαβήτης, η κατάχρηση τοπικών αντισηπτικών και τα αντισυλληπτικά δισκία.

Διάγνωση

Είναι κυρίως κλινική, βασίζεται δηλαδή στη λήψη του ιστορικού και στην αντικειμενική εξέταση. Ακολούθως, διενεργείται γενική και καλλιέργεια ούρων για ταυτοποίηση του μικροβίου. Έπειτα πραγματοποιείται αντιβιόγραμμα για να οριστεί η κατάλληλη αντιβίωση σύμφωνα με το που εκδηλώνει ευαισθησία το μικρόβιο. Σε υποψία πυελονεφρίτιδας διενεργείται επιπλέον υπερηχογράφημα νεφρών και εξετάσεις αίματος. Σε δυσκολότερες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί να γίνει αξονική τομογραφία.

Θεραπεία

Βασίζεται στη χορήγηση του κατάλληλου αντιμικροβιακού παράγοντα. Παράλληλα, συνιστάται η άφθονη λήψη υγρών και κάποιες φορές η λήψη αντιπυρετικών. Ασθενείς που εμφανίζουν υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις, δηλαδή περισσότερες από τρεις το τελευταίο εξάμηνο, πρέπει να εκτιμώνται από ουρολόγο.