Οζοι θυρεοειδούς

Τι είναι οι όζοι θυρεοειδούς

Οι όζοι του θυρεοειδούς αποτελούν μία πάρα πολύ συχνή νόσο και αφορά μεγάλη μερίδα του πληθυσμού.

Δες ακόμα: Υποθυρεοειδισμός: Όσα πρέπει να ξέρετε

Για την ακρίβεια, αποτελεί ένα πολύ συνηθισμένο εύρημα στο μισό σχεδόν του παγκόσμιου πληθυσμού.

Όσο μεγαλώνει η ηλικία ενός ατόμου τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να αναπτύξει κανείς όζους στο θυρεοειδή.

Παρόλο που οι περισσότεροι είναι ακίνδυνοι ένα ποσοστό περίπου 5% μπορεί να αποδειχθούν κακοήθεις, γι’ αυτό χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.

Οι όζοι απαντώνται 4 φορές συχνότερα στις γυναίκες, ωστόσο στους άνδρες είναι περισσότερες οι πιθανότητες να αποδειχθούν κακοήθεις.

Που οφείλονται οι όζοι θυρεοειδούς

Τα αίτια ανάπτυξης όζων θυρεοειδή δεν είναι τελείως ξεκάθαρα.

Είναι γνωστό ότι η απουσία ιωδίου από το διατροφολόγιο του ασθενή, το οικογενειακό ιστορικό και η θυρεοειδοπάθεια αποτελούν παράγοντες κινδύνου ανάπτυξής τους.

Άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν τον κίνδυνο κακοήθειας είναι το φύλο (το ανδρικό τείνει να παρουσιάζει όζους πιο συχνά), η ηλικία ( κάτω των 20 και άνω των 65), η γρήγορα αύξηση του μεγέθους του όζου, συμπτώματα όπως η δυσφαγία, ο πονόλαιμος, η βραχνάδα, ιστορικό ακτινοβόλησης του κεφαλιού ή του τραχήλου, οικογενειακό ιστορικό με καρκίνο του θυρεοειδούς.

Διάγνωση για τους όζους θυρεοειδούς

Η διάγνωση των όζων θυρεοειδούς γίνεται συχνά τυχαία μέσα από τις αιματολογικές εξετάσεις.

Όταν οι όζοι είναι ορατοί, μπορεί να μετακινούνται κατά την κατάποση μαζί με τον θυρεοειδή.

Αξίζει να αναφερθεί εδώ ότι οι όζοι που είναι μικρότεροι των 3 χιλιοστών ανιχνεύονται δύσκολα.

Αν ο όζος είναι σκληρός στην ψηλάφηση, αν υπάρχουν λεμφαδένες στην περιοχή, αν δε μειώνεται σε μέγεθος με τη χρήση φαρμακευτικών σκευασμάτων, τότε η πιθανότητα κακοήθειας αυξάνεται, ενώ αν υπάρχουν μαλακοί και πολλοί όζοι ο κίνδυνος αυτός απομακρύνεται.

Οι εξετάσεις αίματος είναι αυτές που θα μας δείξουν αν ο θυρεοειδής υπολειτουργεί ή υπερλειτουργεί.

Αν η TSH βρίσκεται σε φυσιολογικά επίπεδα θα πρέπει να γίνει παρακέντηση του όζου.

Αν βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα τότε αυξάνονται οι πιθανότητες υποθυρεοειδισμού.

Σε αυτή την περίπτωση ο ασθενής παρουσιάζει συμπτώματα όπως εύκολη κόπωση, αύξηση βάρους, κεφαλαλγίες, κατάθλιψη και αναιμία.

Πώς αντιμετωπίζονται οι όζοι θυρεοειδούς

Η βιοψία γίνεται με λεπτή βελόνα και στη συνέχεια, αποφασίζεται αν θα γίνει χειρουργείο ή θα ληφθούν δισκία θυρεοειδικών ορμονών.

Και το υπερηχογράφημα όμως αποτελεί ένα μέσο διάγνωσης της ύπαρξης όζων.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι καμία μορφή διάγνωσης δεν είναι απολύτως ασφαλής, ούτε καν η βιοψία, γι’ αυτό κρίνεται απαραίτητη η τακτική παρακολούθηση της εξέλιξης των όζων.

Αν υπάρξει όζος συστήνεται κλινική εξέταση κάθε 6 μήνες. Αν στις επόμενες εξετάσεις κριθεί ότι ο όζος έμεινε ίδιος ή μίκρυνε, τότε προτείνεται η κλινική εξέταση να γίνεται κάθε χρόνο.

Αν έχει μεγαλώσει θα πρέπει να γίνει βιοψία.

Τα αποτελέσματα της βιοψίας θα δείξουν αν ο όζος είναι καλοήθης, κακοήθης, ενδιάμεσης κατάστασης ή μη διαγνωστικό.

Στις περισσότερες περιπτώσεις ο όζος είναι καλοήθης και πρέπει να επανελέγχεται κάθε 6 μήνες.

Υπάρχει ωστόσο και η περίπτωση να χρειαστεί χειρουργική αντιμετώπιση του όζου ακόμη και αν η βιοψία είναι καλή, όταν το μέγεθος του όζου εμποδίζει τον οισοφάγο ή πιέζει την τραχεία, δυσκολεύοντας την αναπνοή και την κατάποση.

Αν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση όζου τότε συνιστάται η εξέταση ενός καλύτερου δείγματος με CNB.

Στην περίπτωση της μη διαγνωστικής βιοψίας συνήθως επαναλαμβάνεται η εξέταση, και αν και στη νέα εξέταση δεν μπορούν να διεξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα προτείνεται η εκ νέου επανάληψή της σε 3 μήνες.

Στα μη διαγνωστικά αποτελέσματα χορηγούνται προληπτικά θυρεοειδικές ορμόνες ώστε να μειωθεί όσο μπορεί το μέγεθος του όζου.

Περίπου το 50% των όζων μικραίνουν από μόνοι τους χωρίς τη λήψη φαρμακευτικών σκευασμάτων.

Με την κατάλληλη θεραπεία οι όζοι μπορούν να συρρικνωθούν.

Αν η δοσολογία των φαρμάκων είναι υψηλή μπορεί να προκληθεί οστεοπόρωση ή αρρυθμίες, γεγονός στο οποίο συμβάλλει και η υπερβολική κατανάλωση καφέ, σοκολάτας, μαύρου τσαγιού ή ανθρακούχων αναψυκτικών.

Αν παρά τη λήψη φαρμάκων ο όζος δεν μικρύνει ή μεγαλώσει, μπορεί να χρειαστεί η χειρουργική αντιμετώπισή του.

Αν το μέγεθος συρρικνωθεί μειώνεται σταδιακά η δοσολογία των φαρμάκων και φυσικά, δεν αμελούμε ποτέ τον τακτικό επανέλεγχο.

Η κατάλληλη ειδικότητα

Ο κατάλληλος γιατρός για τους όζους θυρεοειδούς είναι ο Ενδοκρινολόγος