Τι είχες γάλα, τι είχα πάντα;!
«Θηλάζεις;». «Τι πάει να πει δεν έχεις γάλα; Όλες έχουν γάλα». «Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω»
Αλλά και….
Δες ακόμα: Σώστε τη Λεχώνα Γυναίκα – Γυναίκα
«Μήπως δε χορταίνει το παιδάκι με το γάλα σου;». «Δώσε λίγο σκόνη να το πιάσει, γι’αυτό σου ξυπνάει». «Μην το κάνεις να είναι κολλημένο πάνω σου και κακομάθει!»
Ναι, ναι. Καλά κατάλαβες. Αν είσαι νέα μανούλα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ακούς και να διαβάζεις όλα αυτά. Ταυτόχρονα! Τέλεια;
Θήλασα το πρώτο μου παιδί αρκετά και το δεύτερο το θηλάζω ακόμη. Γνωρίζω καλά τη θεωρία πίσω από τα οφέλη του θηλασμού και δη του μακροχρόνιου. Κάποια τα έχω δει και στην πράξη. Κάποια άλλα όχι. Κι αν πω οτι θήλασα γι’αυτό, θα πω ψέματα.
Θήλασα γιατί μου το υπαγόρευσε το ένστικτό μου. Γιατί μου ταίριαξε. Γιατί ήμουν τυχερή και είχα γάλα (πιο πολύ απ’όσο έπρεπε για την ακρίβεια, εξού και οι must-ιτιδές μου). Γιατί δε χρειαζόταν να σηκωθώ από τις 6πμ να μαγειρέψω, να σκουπίσω και να σφουγγαρίσω. Γιατί ο άντρας μου με υποστήριζε (και με υποστηρίζει) και μου δύναμη να συνεχίζω.
Εν ολίγοις θήλασα γιατί μπορούσα! Και όταν υπέφερα κι ένιωθα ότι δεν μπορούσα, κάλεσα ειδικό να με σώσει.
Αν ήταν πάντα εύκολο; Όχι. Δεν υποτιμώ τον δικό μου αγώνα. Υπάρχουν γυναίκες όμως εκεί έξω που θηλάζουν πολύ πιο συνειδητοποιημένα και με πολύ αντίξοες συνθήκες. Και τις συγχαίρω, πραγματικά.
Ωστόσο, σήμερα νιώθω την ανάγκη να υπερασπιστώ τις άλλες γυναίκες. Στην αντίπερα όχθη.
Εκείνες που όντως δεν είχαν γάλα, αλλά ο παιδίατρος επέμεινε να δίνουν μόνο στήθος, με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί το μωρό από αφυδάτωση. Εκείνες που δεν ήταν σε καλή ψυχολογική κατάσταση και δεν άντεχαν να νιώθουν το στήθος τους να γεμίζει γάλα κι έτσι κατάληξαν να το πετάνε στο νεροχύτη κλαίγοντας για την «αμαρτία» τους. Εκείνες που πνίγηκαν σε ενοχές και τύψεις γιατί ποτέ δεν κατάφεραν να θηλάσουν και τις χαρακτήρισαν «τεμπέλες». Εκείνες που μάτωσαν και έγιναν κομμάτια στις θηλές τους γιατί ο τύπος δέρματος τους ήταν υπερευαίσθητος και τις είπαν «λιγόψυχες». Κι εκείνες που από άγνοια οδηγήθηκαν σε αποθηλασμό, δίχως τη θέλησή τους.
Δύσκολο κεφάλαιο ο θηλασμός και δεν είμαι εδώ για να υπερασπιστώ το σκονόγαλα, κάθε άλλο!
Ως μεγάλη σου αδερφή ή μικρή σου θεία, τα μόνα που έχω να σε συμβουλεύσω είναι τα εξής:
- Ενημερώσου και προετοιμάσου. Δεν υπάρχει καλύτερη -αλλά και δυσκολότερη- εποχή για πληροφόρηση γύρω από το θέμα θηλασμός. Πρόσεξε τις πηγές σου, και διάβασε, ρώτα, και ξαναρώτα μέχρι να είσαι σίγουρη ότι κατάλαβες. Οι ομάδες τοκετού βοηθάνε να μπεις στο πνεύμα.
- Ζήτα βοήθεια από ειδικό. Σχεδόν ποτέ ο θηλασμός δεν γίνεται αβίαστα από την αρχή. Είναι μια τέχνη που μαθαίνεται, τόσο από τη μαμά όσο κι από το παιδί. Αν βιώνεις την οποιαδήποτε δυσκολία (πρακτική ή ψυχολογική) κάλεσε έναν ειδικό. Και ειδικός συνήθως δεν είναι ο παιδίατρος, αλλά ο σύμβουλος θηλασμού. Πάρε τηλέφωνο!
- Επικεντρώσου σε σένα και το μωρό σου. Κλείσε τα αυτιά σου σε συμβουλές από «ασχέτους». Ακόμη και από τη μαμά σου, την πεθερά σου και τη θεία σου. Προσπάθησε να ακούσεις το δικό σου ένστικτο.
- Μπες σε ομάδες λοχείας/θηλασμού. Περικυκλώσου από άτομα που το κάνουν καιρό και θα αλλάξει η οπτική σου. Όσο και να διαβάσεις, τίποτα δε συγκρίνεται με το να δεις κάποια πράγματα στην πράξη. Συναντήσεις γίνονται σε όλη την Ελλάδα και συχνά είναι δωρεάν!
- Προσπάθησε όσο μπορείς. Είναι αλήθεια ότι μετά το δύσκολο πρώτο διάστημα, ο θηλασμός είναι πανέμορφος και βολικός. Αν όμως δεν καταφέρεις να φτάσεις εκεί, τότε αποδέξου τα όριά σου και κάνε την ειρήνη με τον εαυτό σου.
Ναι, ζούμε σε μια εποχή που προωθεί την έτοιμη και γρήγορη λύση. Ναι, τα συμφέροντα των βιομηχανιών βρεφικού γάλακτος είναι τεράστια. Ναι, υπάρχει τρελή παραπληροφόρηση εκεί έξω και θέλει προσοχή. Ναι, ο θηλασμός είναι στη φύση της γυναίκας. Ναι, είναι δικαίωμα του μωρού. Ναι, προσφέρει πολλά οφέλη και ένα βαθύ δέσιμο!
Όμως κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός, κάθε δυάδα μοναδική και η ψυχολογία της λεχώνας ιδιαιτέρως περίπλοκη για να υπακούσει σε γενικούς κανόνες.
Οι τύψεις και το αυτομαστίγωμα δεν βοήθησαν ποτέ, καμία νέα μαμά. Το μόνο που κάνουν είναι να φέρουν επιπλέον κούραση, εκνευρισμό και υπονόμευση της αφοσίωσής μας στον μητρικό ρόλο. Μας κλέβουν τις τόσο πολύτιμες και απαραίτητες δυνάμεις μας για το έργο ζωής που έχουμε μπροστά μας. Και όπως έχω ξαναγράψει, η μητρότητα είναι αγώνας αντοχής, κι όχι ταχύτητας (κλεμμένο από το μάθημα τοκετού).
Γι’αυτό χρησιμοποίησε τις δυνάμεις σου σοφά! Γιατί πριν το καταλάβεις το γαλατάκι μόνο του παύει να είναι το κεντρικό κομμάτι της σίτισης του βρέφους και η πίστα ανεβαίνει.
Αλλά αυτά θα τα δούμε την επόμενη φορά! Stay tuned!
Υ.Γ. Προς όλες τις συναδέλφισσες και μη: λίγη προσοχή πριν μιλήσουμε για τον θηλασμό στη νέα μαμά. Δεν ξέρουμε τι έχει τραβήξει αυτή η γυναίκα, οπότε χαρακτηρισμοί, ταμπελώματα και εύκολα συμπεράσματα ας αποφεύγονται. Πραγματικά δεν τα χρειάζεται καθόλου! Οποιαδήποτε άλλη βοήθεια όμως από εσάς (πχ το ταψί παστίτσιο που λέγαμε) ευπρόσδεκτη!
Άυπνη μητέρα 2 παιδιών, που μετά απο 12 χρόνια στον επιχειρηματικό κόσμο, τα παράτησε όλα και πήγε να γίνει Πριγκίπισσα σε μια μικρή, εξωτική χώρα των Βαλκανίων. Τη φιλοξενούμε εδώ για να μοιραστεί μαζί μας τις εμπειρίες της στη μητρότητα, με χιούμορ, σαρκασμό και αγάπη. Σαν τη μεγάλη σας αδερφή ή τη μικρή σας θεία. Περισσότερα για την αφεντιά της εδώ: www.iprigipessa.com