Εξάρθρημα ώμου: πώς αντιμετωπίζεται
Η άρθρωση του ώμου εκτελεί μεγάλο εύρος κινήσεων σε πολλαπλά επίπεδα. Αυτή η ελευθερία κινήσεων πραγματοποιείται σε βάρος της σταθερότητας της άρθρωσης με αποτέλεσμα την επιρρέπεια του ώμου σε εξαρθρήματα.
Έτσι, ο ώμος είναι η άρθρωση με το μεγαλύτερο εύρος κίνησης στο σώμα μας αλλά και η άρθρωση που εξαρθρώνεται συχνότερα. Ένα εξάρθρημα συμβαίνει συνήθως μετά από τραυματισμό και απαιτεί την άσκηση σημαντικής βίας. Σε ορισμένους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν γεννηθεί με χαλαρές αρθρώσεις, το εξάρθρημα μπορεί να συμβεί και με μικρότερη βία.
Ουσιαστικά πρόκειται για την απομάκρυνση της αρθρικής επιφάνειας του βραχιονίου οστού (κεφαλή) από την αρθρική επιφάνεια της ωμοπλάτης (ωμογλήνη). Κατά το τραυματικό γεγονός, προκαλούνται βλάβες σε διάφορα ανατομικά στοιχεία της άρθρωσης, όπως ρήξη του επιχείλιου χόνδρου της ωμογλήνης (βλάβη Bankart), συμπιεστικό κάταγμα της κεφαλής του βραχιονίου (βλάβη Hill-Sachs), ρήξη των θυλακοσυνδεσμικών στοιχείων.
Αν αυτές οι βλάβες δεν επουλωθούν τότε τα επεισόδια που «βγαίνει» ο ώμος μπορεί να επαναλαμβάνονται. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται χρόνιο υποτροπιάζον εξάρθρημα και προκαλεί αστάθεια της άρθρωσης. Η πρόκληση του εξαρθρήματος σε αυτές τις περιπτώσεις ευνοείται όταν το άνω άκρο φέρεται σε απαγωγή και έξω στροφή.
Πρόκειται, λοιπόν, για ένα σοβαρό τραυματισμό που μπορεί να σημαίνει το τέλος της αθλητικής καριέρας ή το τέλος μιας δραστήριας και ενεργούς ζωής. Είναι ένας τραυματισμός που αν δεν αντιμετωπισθεί σωστά, αφήνει τον ασθενή με ένα συνεχή φόβο και διαρκή επαγρύπνηση για το πότε θα είναι η επόμενη φορά. Αυτό που παρατηρείται συνήθως είναι ότι όσο μικρότερη είναι η ηλικία του ασθενούς κατά το πρώτο εξάρθρημα και όσο μεγαλύτερο είναι το επίπεδο της δραστηριότητάς του, τόσο αυξάνεται η πιθανότητα νέων υποτροπών, ενώ τα επεισόδια των υποτροπών προκαλούνται με μεγαλύτερη ευκολία.
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι ασθενείς αναφέρουν ότι ο ώμος του «βγαίνει» ακόμη και στον ύπνο τους. Πρόκειται για μια κατάσταση που ταλαιπωρεί πολύ τον πάσχοντα και του δημιουργεί πολλά προβλήματα, όχι μόνο στις αθλητικές δραστηριότητες, αλλά και στην καθημερινότητά του. Υπάρχουν πολλαπλές μελέτες που δείχνουν ότι όλοι οι δείκτες ποιότητας ζωής επηρεάζονται αρνητικά, ενώ πολλές φορές αποτελεί την αιτία απόσυρσης ενός αθλητή από την ενεργό δράση.
Στις περιπτώσεις αυτές, η συντηρητική αντιμετώπιση δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, δηλαδή την επούλωση των βλαβών στην σωστή ανατομική τους θέση, με αποτέλεσμα την αποσταθεροποίηση της άρθρωσης και την εμφάνιση υποτροπών. Σήμερα, η αρθροσκοπική αποκατάσταση των ανατομικών βλαβών του ώμου είναι η επέμβαση εκλογής. Η επέμβαση πραγματοποιείται με περιοχική αναισθησία, με τη βοήθεια οπτικών ινών μικρού μεγέθους που εισάγονται στην άρθρωση και αναδεικνύουν το εσωτερικό της μεγεθυμένο 20 φορές περίπου.
Οι τραυματισμένοι ιστοί καθηλώνονται στην ανατομική τους θέση με άγκυρες και ειδικά ράμματα. Η πρόοδος των εργαλείων και των τεχνικών επιτρέπει την πλήρη και ανατομική αποκατάσταση των βλαβών και συνδυάζεται με πολύ χαμηλή νοσηρότητα. Μια επιτυχημένη επέμβαση, ακολουθούμενη από ένα ειδικό πρόγραμμα αποκατάστασης, βοηθούν τον ασθενή στην πλήρη επάνοδο του στις προεγχειρητικές του δραστηριότητες σε σύντομο χρονικό διάστημα.