Η ενδομητρίωση είναι μία πάθηση που ταλανίζει γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας και απαντάται συχνότερα μεταξύ των ηλικιών 25- 45 ετών. Η νόσος ανησυχεί ιδιαιτέρως τις γυναίκες που διαγιγνώσκονται με αυτήν, διότι θεωρείται ότι περιορίζει σημαντικά τη γονιμότητά τους.
Η ενδομητρίωση εντοπίζεται στο ενδομήτριο, δηλαδή στον ιστό που βρίσκεται στο εσωτερικό της μήτρας. Όταν υπάρχει η πάθηση αυτή, δημιουργούνται εστίες ενδομητρίου σε διάφορα σημεία, μη-φυσιολογικά, έξω από τη μήτρα.
Οι μη-φυσιολογικές θέσεις που συνήθως «επιλέγονται» είναι οι ωοθήκες, οι σάλπιγγες και η εξωτερική επιφάνεια της μήτρας. Ενίοτε, μπορεί να εμφανιστούν και στο έντερο, στην ουροδόχο κύστη, στον τράχηλο της μήτρας και στο αιδοίο. Υπάρχουν επιστημονικές μελέτες που υποστηρίζουν ότι η ενδομητρίωση έχει αρνητικό αντίκτυπο στην αναπαραγωγική ικανότητα του ασθενούς, μειώνοντας αισθητά τη γονιμότητά του.
Ποια είναι τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης;
Τα πρώτα συμπτώματα της νόσου εκδηλώνονται για πρώτη φορά αρκετά χρόνια μετά την έναρξη της εμμήνου ρύσης. Με την πάροδο του χρόνου τα συμπτώματα αυτά επιδεινώνονται και οι μη-φυσιολογικοί ιστοί αυξάνουν σε μέγεθος. Η ενδομητρίωση μπορεί να είναι είτε συμπτωματική είτε ασυμπτωματική. Τα συνήθη συμπτώματα είναι:
- Δυσμηνόρροια
- Κράμπες στην κοιλιά
- Οσφυαλγία
- Έντονη αιμορραγία κατά την περίοδο
- Πόνος κατά την ωορρηξία
- Υπογονιμότητα
- Πόνος κατά τη σεξουαλική πράξη
Είναι εύκολη η διάγνωση της νόσου;
Η διάγνωση της νόσου δεν είναι εύκολη υπόθεση και συχνά δεν είναι σαφής. Είναι σημαντικό να ληφθεί το πλήρες ιστορικό της ασθενούς και η λεπτομερής καταγραφή των συμπτωμάτων της. Όταν η ενδομητρίωση εξελιχθεί γίνονται εμφανή κάποια σωματικά ευρήματα. Ο έμπειρος γιατρός είναι σε θέση να τα αναγνωρίσει, αλλά χρειάζεται λεπτομερής παρατήρηση. Οι απεικονιστικές εξετάσεις (υπερηχογράφημα, αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία) μπορούν να αποτελέσουν αξιόπιστη διάγνωση της νόσου.
Πώς αντιμετωπίζεται η ενδομητρίωση;
Στα περισσότερα περιστατικά ενδομητρίωσης η νόσος εξελίσσεται, αν δεν θεραπευτεί εγκαίρως. Όταν η νόσος εξελιχθεί είναι πιθανή η πρόκληση προβλημάτων γονιμότητας στη γυναίκα.
Η θεραπεία της ενδομητρίωσης μπορεί να είναι χειρουργική, λαπαροσκοπική ή φαρμακευτική. Η επιλογή της θεραπείας εξαρτάται από το γιατρό και από τους παράγοντες που συνθέτουν το προφίλ της πάσχουσας.
Η χειρουργική αντιμετώπιση περιλαμβάνει θεραπεία με λαπαροσκοπική αφαίρεση των κυστών. Η φαρμακευτική θεραπεία περιλαμβάνει ορμονική αγωγή, συνήθως με χρήση αντισυλληπτικών χαπιών. Με τα αντισυλληπτικά χάπια η ενδομητρίωση μπορεί να παραμείνει σταθερή και ήπια για αρκετά μεγάλο διάστημα.
Το σημαντικό είναι η γυναίκα να είναι λεπτομερής στην περιγραφή των συμπτωμάτων αλλά και του ιστορικού της, ώστε ο γιατρός να μπορεί να έχει πλήρη εικόνα της κατάστασής της, αλλά και να προβεί σε ασφαλή συμπεράσματα. Η ενδομητρίωση δεν είναι μία μη-αναστρέψιμη κατάσταση, γι’ αυτό δεν πρέπει να ανησυχεί ιδιαίτερα μία πάσχουσα.