Εκκολπώματα παχέος εντέρου: Ποια συμπτώματα είναι ανησυχητικά;
Τα εκκολπώματα αποτελούν μικρές προβολές του τοιχώματος του παχέος εντέρου (ουσιαστικά πρόπτωση της εσωτερικής επένδυσης – βλεννογόνου διαμέσω των υπολοίπων χιτώνων του εντέρου) που μοιάζουν με θυλάκους (σακουλάκια). Μπορεί να ανευρεθούν σε πολλά κοίλα όργανα. Είναι συχνότερα, όμως, στον πεπτικό σωλήνα και κυρίως, στο παχύ έντερο.
Δες ακόμα: Κολονοσκόπηση: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε
Είναι συχνότερα σε μεγαλύτερες ηλικίες: στις ηλικίες των 30 – 40 ετών, η συχνότητα εμφάνισής τους είναι μικρότερη από 10%, ενώ αυξάνεται στο 40% στα 50 – 60 έτη και σε ποσοστό μεγαλύτερο από 50% άνω των 70 ετών.
Ποιος είναι ο λόγος που δημιουργούνται εκκολπώματα;
Η αιτιολογία τους φαίνεται ότι είναι πολυπαραγοντική:
1.διαταραχή της κινητικότητας που οδηγεί σε αυξημένες ενδοαϋλικές πιέσεις
2.μειωμένη ανθεκτικότητα του εντερικού τοιχώματος λόγω εκφυλιστικών αλλαγών με την πρόοδο της ηλικίας
3.μειωμένη πρόσληψη φυτικών ινών.
Άλλοι παράγοντες που πιθανόν συμβάλλουν είναι η παχυσαρκία, η χρόνια δυσκοιλιότητα, το κάπνισμα και η περιορισμένη φυσική δραστηριότητα.
Πώς συνδέονται με την ηλικία;
Με την πάροδο της ηλικίας ο αριθμός και το μέγεθος των εκκολπωμάτων αυξάνει. Το 80- 95% των εκκολπωμάτων του παχέος εντέρου αφορά την περιοχή του κατιόντος και ιδίως του σιγμοειδούς κόλου, όπου ο αυλός είναι πιο στενός.
Ποιο ποσοστό εμφανίζει συμπτώματα και ποια είναι αυτά;
Το 70% των εκκολπωμάτων παραμένουν ασυμπτωματικά, ενώ στο 25-30% αυτών η πορεία είναι συμπτωματική. Τα συμπτώματα που προκαλούν τα εκκολπώματα οφείλονται στις επιπλοκές τους και είναι η αιμορραγία από το ορθό και η φλεγμονή (εκκολπωματίτιδα), η οποία εκδηλώνεται με συμπτώματα όπως ο πόνος στην αριστερή συχνότερα, κατώτερη πλευρά της κοιλίας, o πυρετός, η ναυτία ή ο εμετός, η διάρροια ή η δυσκοιλιότητα κλπ.
Πώς θα γίνει η διάγνωση και πώς η αποκατάσταση;
Η διάγνωση των εκκολπωμάτων γίνεται με κολονοσκόπηση, βαριούχο υποκλυσμό ή αξονική τομογραφία κοιλίας. Σε υποψία οξείας εκκολπωματίτιδας, η κολονοσκόπηση προτείνεται να αποφεύγεται άμεσα λόγω πιθανής επιδείνωσης της φλεγμονής ή διάτρησης και να γίνεται 4-6 εβδομάδες μετά την υποχώρηση των συμπτωμάτων.
Σε ασυμπτωματική εκκολπωμάτωση θα πρέπει να δίνονται διαιτητικές οδηγίες, ενώ στην περίπτωση επιπλεγμένης νόσου η αντιμετώπιση θα πρέπει να περιλαμβάνει γενικά, συντηρητικά και υποστηρικτικά μέτρα.
Χειρουργική επέμβαση με αφαίρεση του πάσχοντος τμήματος του εντέρου απαιτείται σε επιπλεγμένη εκκολπωματίτιδα, μεγάλη αιμορραγία ή συχνές υποτροπές. Στη μειονότητα των ασθενών με ανθεκτική νόσο, χορηγούνται κορτικοειδή ή άλλα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα.