Πώς ο γονιός (τροφός) μπορεί να επηρεάσει τη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού του;

διατροφικές συμπεριφορές παιδιών και γονιών

διατροφικές συμπεριφορές παιδιών και γονιώνΓράφει η Αγγελική Ζαφειράκη, διαιτολόγος και συνεργάτης του doctoranytime.gr

Ποια είναι η σωστή συμπεριφορά σίτισης του παιδιού από τον γονιό, σύμφωνα με το εκάστοτε ηλικιακό στάδιο; Αυτό επιχειρεί να απαντήσει η διαιτολόγος Αγγελική Ζαφειράκη.

Κατά τη βρεφική ηλικία, τα παιδιά αναπτύσσουν τα πρώτα συναισθήματα και σε αυτό το στάδιο είναι πολύ σημαντική η σταθερότητα και η ασφάλεια του οικογενειακού τους περιβάλλοντος. Για να μπορέσει ένας νέος γονιός να εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη του παιδιού του θα πρέπει να εκφράζεται με ζεστή και ήρεμη διάθεση απέναντί του. Ένα βρέφος πρέπει να ταΐζεται μόνο τη στιγμή που πεινάει και το εκφράζει, ενώ ο γονιός θα πρέπει να παρέχει μόνο τις ενδεδειγμένες για την ηλικία του τροφές.  Όταν ένα βρέφος νιώθει κορεσμό, η μητέρα θα πρέπει να σταματήσει να το ταΐζει, ενώ θα πρέπει να είναι σε θέση να διαχωρίσει τις ενδείξεις πείνας από ενδείξεις πόνου ή ενόχλησης.  Τέλος, είναι πολύ σημαντικό σε αυτό το στάδιο να προσέχει τη θερμοκρασία του φαγητού του μωρού.

Για να εξασφαλιστεί η εμπιστοσύνη του παιδιού, δεν είναι σωστή τακτική η επιβολή του φαγητού ή η επιβράβευση του παιδιού με φαγητό. Το φαγητό πρέπει να είναι ικανοποίηση της πείνας και όχι μηχανική και προγραμματισμένη πράξη.

Στη νηπιακή ηλικία, τα παιδιά διαπιστώνουν τη διαφορετικότητά τους και αυτονομούνται. Οι γονείς θα πρέπει να ενθαρρύνουν το παιδί να τρώει μόνο του, να επιλέγει τι και πότε θα φάει, να συνδυάζει τροφές και να τις αναζητά μόνο του στα ντουλάπια της κουζίνας. Το παιδί νιώθει πιο ευχάριστα όταν το φαγητό σερβίρεται σε μικρές ποσότητες και με όμορφη εικόνα. Η μητέρα δεν πρέπει να αναλαμβάνει να ταΐζει εκείνη το παιδί κάθε φορά που προκαλεί χάος στο τραπέζι, ούτε να διακόπτει το φαγητό του για να το σκουπίσει. Τέλος, οφείλει να σέβεται την όρεξη του παιδιού και να μην το πιέζει να φάει.

Στην προσχολική ηλικία, τα παιδιά μαθαίνουν να παίρνουν πρωτοβουλίες. Οι γονείς θα πρέπει να αποδεχτούν τη φράση «χόρτασα» όταν το παιδί θέλει να σταματήσει να τρώει, να το ενθαρρύνουν να επιλέγει μόνο του πότε θα δοκιμάσει κάτι νέο, να σέβονται την αποστροφή του προς κάποια φαγητά, να το ενθαρρύνουν να σερβίρεται μόνο του και να καθορίζει την ποσότητα που θα φάει και τέλος, να το μαθαίνουν να χρησιμοποιεί παιδικά μαχαιροπίρουνα, τα οποία θα του επιτρέψουν να αναπτύξει σωστά τις κινητικές του δεξιότητες. Αυτό που θα πρέπει να αποφεύγουν οι γονείς είναι να επικρίνουν το παιδί για τον τρόπο που τρώει ή την ακαταστασία που προκαλεί, να το πιέζουν να αδειάσει το πιάτο του, να το πιέζουν να δοκιμάσει τις τροφές που αποστρέφεται και να του βάζουν υπερβολικά μεγάλη ποσότητα φαγητού στο πιάτο του.

Στη σχολική ηλικία τα παιδιά μαθαίνουν να κάνουν πράγματα από μόνα τους, να νιώθουν επαρκείς και ικανοί. Για να ενισχυθεί η αίσθηση επάρκειας του παιδιού, οι γονείς πρέπει να σέβονται πότε είναι πεινασμένο και πότε όχι, να το ενθαρρύνουν να παρασκευάζει τα σνακ του μόνο του, να λέει την άποψή του για το μενού, να προτείνει νέες διατροφικές γεύσεις, να συμμετέχει στη διαδικασία παρασκευής φαγητού. Αυτά που δενπρέπει να κάνουν για να μην νιώθουν μειονεκτικά τα παιδιά είναι να προσερβίρουν στα παιδιά το φαγητό, να το αποθαρρύνουν από το να σερβίρει φαγητό μόνο του, να επιβάλλει στο παιδί να αδειάσει το πιάτο του ή να δοκιμάσει από όλα τα εδέσματα που υπάρχουν στο τραπέζι.

 

 

 

 

Σε βοήθησε αυτό το άρθρο;

Αυτή η σελίδα δεν παρέχει ιατρικές συμβουλές. Δες περισσότερα.